kompletny przewodnik do zrozumienia i ochrony przed inflacją

dowiedz się o inflacji, deflacji i hiperinflacji oraz najlepszych zabezpieczeniach inflacyjnych, aby chronić swoje bogactwo.

Co To jest inflacja i jak jest obliczana?

inflacja mierzy wzrost cen w czasie. Im bardziej rosną ogólne Ceny żywności, mieszkań, ubrań, opieki zdrowotnej i innych towarów i usług, tym większa jest stopa inflacji.

ten przewodnik zawiera szczegółowy przegląd tego, co powoduje inflację, jak jest ona obliczana i jak banki centralne próbują utrzymać inflację na niskim poziomie. Przewodnik bada również deflację, hiperinflację i to, jakie inwestycje najlepiej chronić przed spustoszeniami rosnących cen.

rządowe agencje statystyczne, takie jak US Bureau of Labor Statistics (BLS), mierzą inflację, obliczając, w jaki sposób ceny pozycji zawartych w Koszyku referencyjnym zmieniają się z jednego okresu na następny.

Wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych (Consumer Price Index), będący szeroką miarą inflacji w USA, obejmuje ponad 200 kategorii towarów i usług nabywanych przez gospodarstwa domowe i przedsiębiorstwa. Te towary i usługi są podzielone na osiem głównych grup: żywność i napoje, mieszkania, odzież, transport, opieka medyczna, rekreacja, Edukacja i komunikacja.

Indeks cen konsumpcyjnych osiem głównych grup

co powoduje inflację?

inflacja jest wynikiem tego, że firmy pobierają więcej od swoich klientów za towary i usługi. Firma często podniesie swoje ceny, jeśli stwierdzi, że koszty produkcji przedmiotu lub świadczenia usługi rosną. Firmy starają się przekazać te wyższe koszty do swoich klientów, aby utrzymać zyski firmy z spadku.

istnieje reakcja łańcuchowa, ponieważ firmy, które sprzedają innym firmom, odnotowują wyższe koszty i podnoszą ceny. Powoduje to, że inne firmy pobierają więcej opłat od gospodarstw domowych. Ci domownicy domagają się od swoich pracodawców większej rekompensaty, co zwiększa koszty przedsiębiorstw, prowadząc do kolejnej rundy podwyżek cen.

ponieważ gospodarstwa domowe i przedsiębiorstwa widzą wzrost cen, mogą przyspieszyć zakupy, aby przyspieszyć dalsze podwyżki cen. Może to prowadzić do niedoborów lub ograniczeń przepustowości, ponieważ przedsiębiorstwa mają trudności z nadążaniem za popytem. Ograniczona podaż towarów i usług w obliczu zwiększonego popytu prowadzi do dalszego wzrostu cen.

to jest mechanika wzrostu cen, ale jakie są podstawowe siły, które mogą uruchomić inflację? Pierwszą siłą jest wzrost podaży pieniądza.

podaż pieniądza i inflacja

inflacja występuje, gdy podaż pieniądza w gospodarce rośnie szybciej niż liczba towarów i usług dostępnych do sprzedaży, powodując wzrost cen. Pieniądze to siła nabywcza. Im więcej pieniędzy gospodarstwa domowe lub przedsiębiorstwa mają na rachunkach kontrolnych, tym większa jest ich siła nabywcza.

firmy i gospodarstwa domowe mogą zwiększyć swoją siłę nabywczą pożyczając pieniądze. Kiedy bank udziela nowej pożyczki, tworzony jest nowy cyfrowy depozyt bankowy, który kredytobiorca może wydać. Im więcej banków pożycza, tym więcej pieniędzy tworzą. W większości krajów kredyty bankowe są głównym powodem wzrostu podaży pieniądza.

podaż pieniądza również wzrasta, gdy rząd federalny prowadzi duży deficyt budżetowy, a bank centralny finansuje ten deficyt, kupując obligacje rządowe w ramach programów luzowania ilościowego.

w Stanach Zjednoczonych w 2020 r. deficyt budżetowy wyniósł 3 biliony dolarów, około 15% PKB. PKB lub produkt krajowy brutto to wartość pieniężna wyprodukowanej produkcji, takiej jak towary i usługi. Deficyt wzrósł ze względu na spadek dochodów podatkowych z recesji wywołanej przez Covid – 19 w połączeniu z bodźcami rządowymi i rozszerzonymi świadczeniami dla bezrobotnych.

tymczasem Rezerwa Federalna, amerykański bank centralny, kupił 3 biliony dolarów amerykańskich obligacji skarbowych. Połączenie deficytu publicznego i zakupu obligacji Rezerwy Federalnej spowodowało wzrost podaży pieniądza M2 o 25% w 2020 r. M2 jest zbiorczą miarą pieniędzy, która składa się z waluty, rachunków kontrolnych, rachunków oszczędnościowych i detalicznych funduszy inwestycyjnych rynku pieniężnego.

wraz ze wzrostem siły nabywczej i podaży pieniądza wzrasta popyt na towary i usługi, a także na nakłady wykorzystywane do produkcji tych towarów i usług. Jeśli podaż nakładów i produktów końcowych Nie wzrośnie tak bardzo, jak popyt, wywiera to presję wzrostową na ceny, prowadząc do inflacji.

ekonomiści śledzą ilość pieniędzy w stosunku do wielkości gospodarki. Jednym ze środków jest podzielenie M2 przez PKB. W latach 1980-2010 kwota M2—waluty, czeki, oszczędności, fundusze rynku pieniężnego—jako procent produktu krajowego brutto USA, wartość pieniężna produkcji towarów i usług, wynosiła od 0,46% do 0,58%.

od 2010 r., głównie z powodu deficytów budżetowych w połączeniu z programami luzowania ilościowego, podaż pieniądza M2 jako procent PKB wzrosła. Na koniec 2019 r.było to 0,7 proc., a dziś jest blisko 0,9 proc.

jeśli weźmiemy odwrotność powyższego równania i zamiast tego podzielimy PKB Przez M2, otrzymamy to, co jest znane jako prędkość pieniądza. Bank Rezerwy Federalnej w St. Louis opisuje prędkość pieniądza jako ” częstotliwość, z jaką jedna jednostka waluty jest używana do zakupu krajowych produktów i usług w danym okresie czasu. Innymi słowy, jest to liczba razy jeden dolar jest wydawane na zakup towarów i usług na jednostkę czasu ”

jeśli podaż pieniądza rośnie o więcej niż ilość wyprodukowanej produkcji, to prędkość pieniężna spowalnia. Obrót jest mniejszy, ponieważ transakcji jest mniej w stosunku do wielkości gospodarki. W USA Prędkość pieniądza wynosi 1,1., historyczne niskie i o połowę niższe niż w 2007 roku.

Monetaryzm jest poglądem ekonomicznym, że główną siłą inflacyjną jest rosnąca podaż pieniądza. Keynesianie uważają również, że podaż pieniądza wpływa na inflację, ale podkreślają również rolę pożyczek, stóp procentowych, banków centralnych i ograniczeń zdolności w przyczynianiu się do inflacji.

podsumowanie przyczyn inflacji

• banki tworzą nowe pieniądze, udzielając kredytów gospodarstwom domowym i przedsiębiorstwom.
• deficyty budżetowe rządu federalnego w połączeniu z zakupem obligacji przez bank centralny również tworzą nowe pieniądze
• gospodarstwa domowe i przedsiębiorstwa wydają nowe pieniądze na towary i usługi, tworząc zwiększony popyt.
• jeśli podaż towarów i usług nie wzrasta tak bardzo, jak popyt, to wywiera presję wzrostową na ceny, prowadząc do inflacji.

jak Rezerwa Federalna i inne banki centralne wykorzystują politykę pieniężną do kontrolowania inflacji

stopy procentowe to kolejna siła, która wpływa na inflację. Banki centralne, takie jak Rezerwa Federalna USA, Bank Anglii i Bank Japonii są odpowiedzialne za zapewnienie, że stopa inflacji w ich kraju pozostaje niska. Banki centralne starają się kontrolować inflację poprzez wpływanie na stopy procentowe pobierane przez banki od kredytów. Kiedy banki zwiększają oprocentowanie kredytów, gospodarstwa domowe i przedsiębiorstwa zaciągają mniej nowych kredytów. Mniej kredytów oznacza mniej pieniędzy. Podaż pieniądza nie rozwija się tak szybko, utrzymując inflację na niskim poziomie.

banki centralne wpływają na oprocentowanie kredytów, ustalając cel polityki dla bardzo krótkoterminowych stóp procentowych. Te krótkoterminowe stopy procentowe obejmują oprocentowanie, które banki pobierają za udzielanie sobie nawzajem pożyczek i za pożyczenie pieniędzy z banku centralnego.

w USA cel polityki nazywa się stopą funduszy federalnych lub stopą funduszy fed w skrócie. Podwyższając lub obniżając swój cel polityki, banki centralne wyznaczają granicę lub obniżają limity stóp procentowych.

polityka pieniężna polega na działaniach banków centralnych mających na celu kontrolę inflacji poprzez wpływanie na stopy procentowe.

im wyższa stopa procentowa banków centralnych, tym więcej banków musi pobierać opłaty od kredytów, aby osiągnąć zysk. W miarę jak banki podnoszą stopy procentowe kredytów, coraz mniej konsumentów i gospodarstw domowych jest chętnych do zaciągania pożyczek. Mniej kredytów spowalnia tempo wzrostu podaży pieniądza. Działania banków centralnych mające na celu kontrolę inflacji poprzez wpływ na stopy procentowe nazywane są polityką pieniężną.

w jaki sposób ograniczenia zdolności produkcyjnych prowadzą do inflacji

banki centralne zwracają szczególną uwagę na zdolność sektora prywatnego do wytwarzania towarów i usług. Jeśli wydajność wydaje się ograniczona, takich jak fabryki są uruchomione full tilt, media są blisko maksymalizacji z sieci energetycznej, A stopa bezrobocia jest niska, a następnie, że może prowadzić do wzrostu cen.

gdy te ograniczenia zdolności występują w tym samym czasie, gdy banki przyspieszają tworzenie pieniędzy poprzez udzielanie kredytów, inflacja może rosnąć szybciej niż Docelowa stopa inflacji banku centralnego.

wykwalifikowani pracownicy mają kluczowe znaczenie dla zdolności sektora prywatnego do wytwarzania towarów i usług. W miarę jak coraz więcej pracowników zostaje zatrudnionych, a stopa bezrobocia spada, pracodawcy mają trudności z obsadzeniem miejsc pracy potrzebnych do rozszerzenia produkcji towarów i usług.

na napiętym rynku pracy firmy konkurują o nowych pracowników i starają się uszczęśliwić obecnych pracowników, płacąc im więcej. W miarę wzrostu płac przedsiębiorstwa często podnoszą ceny swoich produktów i usług, aby utrzymać obecny poziom rentowności, co prowadzi do wyższej stopy inflacji.

Co To jest NAIRU i neutralna stopa procentowa?

ekonomiści i bankierzy centralni uważają, że jeśli stopa bezrobocia spadnie zbyt nisko, to płace i inflacja wzrosną zbyt szybko. Poziom bezrobocia, poniżej którego inflacja mogłaby wzrosnąć, nazywany jest w skrócie NAIRU-przyspieszającą stopą inflacji bezrobocia.

nikt nie wie dokładnie, jaka jest ta stopa bezrobocia, ale wydaje się, że w USA wynosi około 4-5%. Jeśli stopa bezrobocia spadnie poniżej stopy NAIRU, dodatkową niewiadomą jest, czy inflacja wzrośnie, Czy wzrośnie stopniowo.

teoretycznie istnieje poziom krótkoterminowych stóp procentowych ustalony przez banki centralne, który utrzymuje inflację w pobliżu docelowej stopy inflacji przy zachowaniu pełnego zatrudnienia, warunek, w którym każdy, kto chce pracy, może dostać pracę.

optymalny poziom stóp nazywa się neutralną stopą procentową. Reprezentuje stopę polityki banku centralnego, przy której bezrobocie jest na poziomie lub w pobliżu stopy inflacji nie przyspieszającej (tj., NAIRU), a ceny są na ogół stabilne.

była przewodnicząca Rezerwy Federalnej Janet Yellen wykorzystała historię „Złotowłosej i trzech niedźwiedzi”, aby zilustrować neutralny kurs funduszy federalnych, stwierdzając, że „polityka pieniężna powinna być neutralna tylko wtedy, gdy warunki ekonomiczne są „w sam raz”.”

Albo bezrobocie jest zbyt wysokie lub zbyt niskie, albo inflacja jest zbyt wysoka lub zbyt niska.

kiedy Rezerwa Federalna i inne banki centralne uważają, że bezrobocie jest zbyt wysokie, a inflacja zbyt niska, obniżają swój cel polityki krótkoterminowych stóp procentowych, aby zachęcić do większej liczby kredytów bankowych i tworzenia pieniędzy, co może stymulować gospodarkę i zwiększać inflację i zatrudnienie.

jeśli bezrobocie wydaje się być poniżej nie przyspieszającej stopy inflacji bezrobocia, a inflacja i presja płacowa rosną, to banki centralne podnoszą swoją stopę procentową w celu zniechęcenia do udzielania kredytów i tworzenia nowych pieniędzy.

wyzwaniem stojącym przed bankami centralnymi w kontrolowaniu inflacji jest to, że neutralna lub naturalna stopa procentowa jest nieobserwowalna. Nikt nie wie, jaki jest ten wskaźnik i może się zmieniać w czasie.

ukierunkowanie na deflację i inflację

bank Centralny każdego kraju ma docelową stopę inflacji. W większości krajów rozwiniętych Docelowa stopa inflacji wynosi 2% lub mniej. Żaden kraj nie ma docelowej stopy inflacji na poziomie zerowym.

banki centralne preferują niską, ale niezerową docelową stopę inflacji, ponieważ bardzo martwią się spadkiem cen, co nazywa się deflacją. Deflacja jest przeciwieństwem inflacji. Deflacja może pojawić się, gdy podaż pieniądza stagnuje się lub kurczy, ponieważ salda kredytów spadają.

po opanowaniu deflacji walka z nią może być trudna, ponieważ gospodarstwa domowe i przedsiębiorstwa przestają kupować w oczekiwaniu na dalsze spadki cen. To z kolei jeszcze bardziej spowalnia gospodarkę i zwiększa bezrobocie, co prowadzi do spirali deflacyjnej w dół, ponieważ przedsiębiorstwa jeszcze bardziej obniżają ceny, próbując pobudzić popyt.

deflacyjne nastawienie gospodarstw domowych i przedsiębiorstw może być uparcie uparte, ponieważ sektor prywatny odkłada wydatki i pożyczki, ponieważ uważają, że ceny będą dalej spadać.

ponadto, podczas zawirowań gospodarczych, które towarzyszą deflacji, ludzie chcą oszczędzać więcej, wydawać mniej i nie pożyczać pieniędzy ze strachu, że mogą stracić pracę. Ten zmniejszony popyt może jeszcze bardziej skłonić przedsiębiorstwa do obniżenia cen, co prowadzi do jeszcze większej deflacji, szczególnie w przypadku kontraktów na dostawy pieniądza, ponieważ spada kwota niespłaconych kredytów w gospodarce.

różnice między inflacją a deflacją

inflacja

banki centralne wolę, aby gospodarstwa domowe i przedsiębiorstwa oczekiwały i działały tak, jakby inflacja utrzymywała się na niskim poziomie, ale nie była zbyt niska. Takie zakotwiczenie inflacji ułatwia politykę pieniężną, ponieważ gospodarstwa domowe i przedsiębiorstwa rzadziej reagują na wzrost lub spadek cen.

stabilizacja inflacji jest wtedy, gdy gospodarstwa domowe i przedsiębiorstwa działają tak, jakby inflacja utrzymywała się na niskim poziomie.

na przykład, jeśli sektor prywatny uważa, że inflacja przyspiesza, gospodarstwa domowe i przedsiębiorstwa mogą gromadzić towary i zwiększać zakupy, co może prowadzić do większych ograniczeń zdolności produkcyjnych. Pracownicy mogą domagać się wyższych płac, a firmy mogą zwiększać swoje ceny w oczekiwaniu na wzrost kosztów ze strony dostawców. Działania te mogą nasilać presję inflacyjną.

mając sektor prywatny zakotwiczony w niskiej, ale niezerowej stopie inflacji, banki centralne mogą utrzymać swój cel polityki stóp procentowych powyżej zera. Oznacza to, że banki centralne mogą obniżyć swój cel polityczny, aby stymulować popyt na kredyty, gdy gospodarka zwalnia.

w okresach deflacji stopy procentowe często spadają blisko zera, co utrudnia bankom centralnym stymulowanie gospodarki bez uciekania się do niekonwencjonalnych narzędzi polityki, takich jak ujemne stopy procentowe.

w 2020 r.Rezerwa Federalna Stanów Zjednoczonych ogłosiła gotowość do tego, aby poziom inflacji w USA przekroczył swój cel 2%, aby z czasem osiągnąć średni poziom 2%.

„oczekiwania inflacyjne nie są bezpośrednio przestrzegane i muszą być niedoskonale wnioskowane z badań, danych na temat rynków finansowych i modeli ekonometrycznych. Każde z tych źródeł zawiera szum, a także sygnał i mogą, a czasami nawet dają sprzeczne odczyty.”- Richard Clarida, wiceprzewodniczący Rezerwy Federalnej

przewodniczący Rezerwy Federalnej Jay Powell powiedział: „jeśli inflacja spadnie poniżej 2% po pogorszeniu koniunktury gospodarczej, ale nigdy nie przekroczy 2%, nawet gdy gospodarka jest silna, z czasem inflacja wyniesie średnio mniej niż 2%. Gospodarstwa domowe i przedsiębiorstwa spodziewają się tego wyniku, co oznacza, że oczekiwania inflacyjne będą Zwykle przesuwać się poniżej naszego celu inflacyjnego i ściągać zrealizowaną inflację w dół.”

Fed uważa, że jeśli inflacja pozostanie zbyt długo poniżej celu 2%, to oczekiwania inflacyjne spadną i zostaną zakotwiczone na zbyt niskim poziomie, zwiększając ryzyko deflacji podczas kryzysu gospodarczego.

Inflacja cen aktywów

wzrost podaży pieniądza nie zawsze prowadzi do natychmiastowej wyższej inflacji. Gospodarstwa domowe i przedsiębiorstwa spłukane gotówką mogą preferować posiadanie aktywów, które ich zdaniem będą nadążać za inflacją, zamiast wydawać dodatkowe pieniądze na towary i usługi konsumpcyjne.

jeśli gospodarstwa domowe i przedsiębiorstwa są skłonne zapłacić więcej za aktywa, takie jak akcje i nieruchomości, może to spowodować wzrost cen tych aktywów. Jest to znane jako Inflacja cen aktywów.

rosnące ceny aktywów nie są uwzględniane w oficjalnych statystykach inflacji, takich jak amerykański wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych. CPI mierzy zmiany cen towarów i usług konsumpcyjnych, a nie ceny aktywów inwestycyjnych.

chociaż ceny mieszkań nie są uwzględniane w miernikach inflacji konsumenckiej, Ceny mieszkań pośrednio wpływają na inflację. Statystycy rządowi nie mierzą kosztów domów w celu obliczenia inflacji. Zamiast tego mierzą koszty utrzymania w domach. Oznacza to, że badają najemców, aby dowiedzieć się, ile płacą w czynszu.

pytają też właścicieli domów, ile by pobrali, gdyby wynajęli swoje główne miejsce zamieszkania. Ten ostatni środek nazywa się równoważnym czynszem właścicieli.

kiedy Ceny mieszkań rosną, w końcu pojawia się wyższa inflacja, gdy rosną czynsze równoważne właścicielom, ale zwykle występuje opóźnienie.

Odcinek Podcastu: Nadchodzi Kolejna Wielka Inflacja?

czy amerykański wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych (CPI) zawyża lub zaniża inflację?

wcześniej dowiedzieliśmy się, że inflacja mierzy wzrost cen w czasie, co znajduje odzwierciedlenie w setkach towarów i usług kupowanych przez konsumentów. W miarę upływu czasu zmieniają się jednak preferencje konsumentów, więc zmienia się mieszanka towarów i usług nabywanych przez gospodarstwa domowe.

ponadto poprawia się jakość towarów i usług. Na przykład pojemność pamięci i szybkość telefonów komórkowych stały się z czasem lepsze. Ponadto samochody są mocniejsze i bezpieczniejsze.

statystycy rządowi, którzy obliczają inflację, muszą dostosować zestaw produktów składający się z koszyka referencyjnego, aby odzwierciedlić zmiany preferencji konsumentów. Statystycy ci muszą również oddzielić wzrost cen ze względu na poprawę jakości od tych z powodu rosnących kosztów. Czasami cena produktu może pozostać taka sama, ale jakość może być większa, co oznacza, że cena faktycznie spadła po dostosowaniu się do poprawy jakości.

statystycy dostosowują zestaw produktów i wagi w Koszyku referencyjnym używanym do obliczania inflacji, ponieważ wskaźniki inflacji, takie jak amerykański wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych, mierzą zmiany kosztów utrzymania, a nie po prostu zmiany cen.

wskaźnik kosztów utrzymania, zgodnie z Bureau of Labor Statistics, ” mierzy zmiany w czasie w kwocie, którą konsumenci muszą wydać, aby osiągnąć określony poziom użyteczności lub standard życia.”Innymi słowy, to, co konsumenci kupują i ile są gotowi zapłacić, zmienia się w oparciu o to, w jaki sposób konsumenci mierzą swoje zadowolenie z życia.

niektóre osoby, takie jak John Williams z Shadow Stats, uważają, że amerykański Indeks cen konsumpcyjnych zaniża stopę inflacji, ponieważ asortyment produktów w Koszyku referencyjnym uległ zmianie. Nie uważa, że CPI powinien być wskaźnikiem kosztów utrzymania, ale powinien mierzyć zmiany cen statycznej mieszanki towarów i usług. Stopy inflacji byłyby znacznie wyższe niż statystyki urzędowe, gdyby koszyk referencyjny pozostał taki sam i nie było korekt dotyczących poprawy jakości.

inni uważają, że inflacja jest zaniżona, ponieważ statystycy rządowi nie są wystarczająco agresywni w dostosowywaniu oficjalnych statystyk inflacji w celu odzwierciedlenia ulepszeń i substytucji produktów. Substytucje są wtedy, gdy konsumenci zamieniają droższe produkty na te, które są tańsze i prawie tak dobre.

chodzi o to, że jest dużo subiektywności, jeśli chodzi o sposób obliczania inflacji. Dlatego też banki centralne dążą do niskiej, ale niezerowej stopy inflacji. Jeśli Docelowa stopa inflacji wynosiła zero, możliwe jest, że kraj może doświadczać deflacji, ale nie wie o tym, biorąc pod uwagę wszystkie kaprysy w obliczaniu oficjalnej stopy inflacji.

Czy Inflacja Jest Źle Mierzona?

Czym Jest Hiperinflacja?

hiperinflacja występuje, gdy ceny rosną o ponad 50% miesięcznie. Okresy hiperinflacji, takie jak to, co miało miejsce w Zimbabwe w 2008 i 2009 r., i to, czego Wenezuela doświadcza dzisiaj, mogą odnotować stopy inflacji wyższe niż 10 000% rocznie.

Wenezuelska dziennikarka Virginia Lopez Glass napisała: „inflacja jest zła, ale hiperinflacja to zupełnie inna gra.”Hiperinflacja może zniszczyć gospodarkę. Próby powstrzymania hiperinflacji poprzez kontrolę cen powodują, że firmy przestają produkować, ponieważ nie mogą osiągnąć zysku. Półki sklepowe stają się puste, a ludzie walczą, aby dostać wystarczająco dużo jedzenia.

Co Powoduje Hiperinflację?

hiperinflacja jest spowodowana ogromnym wzrostem podaży pieniądza w połączeniu z poważnym skurczem podaży towarów i usług. Wzrost podaży pieniądza nie wynika z kredytów bankowych. Raczej rząd federalny, kierowany przez skorumpowanych przywódców, wydaje znacznie więcej niż otrzymuje w przychodach podatkowych. Według niektórych szacunków rząd Wenezueli podsycił hiperinflację deficytami budżetowymi w wysokości od 30% do 40% produktu krajowego brutto (PKB). PKB mierzy wartość towarów i usług produkowanych w danym kraju.

tak Nadzwyczajny poziom wydatków prowadzi do braku zaufania do rządu. Waluta kraju spada pod względem wartości w stosunku do innych walut. Powoduje to wzrost cen przywozu, co dodatkowo pogarsza hiperinflację.

hiperinflacja występuje, ponieważ rządy zasadniczo uruchamiają prasę drukarską, aby płacić za rzeczy. Często robią to, ponieważ przywódcy mają słabą kontrolę polityczną, więc chcą nagradzać frakcje, które pomagają im utrzymać władzę, takie jak wojsko.

hiperinflacja może również wynikać z braku zaufania do banku centralnego i emitowanej przez niego waluty. Jeśli banki komercyjne nie będą już chciały przechowywać depozytów w banku centralnym i zdecydują się je odkupić za gotówkę drukowaną, to ogromny wzrost podaży pieniądza może również prowadzić do hiperinflacji.

niektóre z tych samych sił, które powodują hiperinflację, mogą również prowadzić do wysokiej inflacji bez nadzwyczajnych deficytów budżetowych rządu. Jeśli gospodarstwa domowe i przedsiębiorstwa nie mają zaufania do banku centralnego i rządu federalnego, mogą być mniej skłonne do utrzymywania waluty i inwestowania w obligacje rządowe. Może to prowadzić do wyższych stóp procentowych, spadku cen walut i wzrostu cen importowych, co przekłada się na wyższą inflację.

jak skończyć z hiperinflacją

hiperinflacja kończy się tylko wtedy, gdy rządy przestaną rozszerzać podaż pieniądza przez nadmierne wydatki, a gospodarstwa domowe i przedsiębiorstwa ponownie uwierzą w walutę. Zazwyczaj wymaga to przypisania wartości waluty do bardziej stabilnej waluty, takiej jak dolar amerykański. Lub nawet zastąpienie lokalnej waluty dolarem amerykańskim, tak jak Zimbabwe w 2009 roku, aby zakończyć hiperinflację.

często wiarygodność w rządzie i walucie może zostać przywrócona tylko dzięki zmianie przywództwa lub przez sprowadzenie neutralnej osoby trzeciej, takiej jak Międzynarodowy Fundusz Walutowy, do monitorowania wydatków i udzielania pomocy finansowej.

charakterystyka hiperinflacji

• spowodowana ogromnym wzrostem podaży pieniądza.
• rząd wydaje znacznie więcej niż otrzymuje w podatkach.
• często prowadzi do skoku cen importowych, gdy waluta spada.
• może prowadzić do niedoborów z powodu wzrostu na czarnym rynku i zniechęcania do produkcji towarów i usług.
• kończy się, gdy przekroczenie wydatków zatrzymuje się, a zaufanie zostaje przywrócone, często poprzez przypisanie waluty do bardziej stabilnej waluty, takiej jak dolar amerykański.

co powoduje hiperinflację i co zrobić, aby się do niej przygotować

inflacja jest zła?

najwyraźniej hiperinflacja jest zła, ponieważ powstaje z powodu skorumpowanego przywództwa i masowych wydatków. Wysoka inflacja jest również zła, ponieważ oznacza, że popyt przekroczył zdolność sektora prywatnego do produkcji towarów i usług. Wysoka inflacja wskazuje, że banki centralne tracą zdolność zarówno do kontrolowania inflacji, jak i utrzymywania oczekiwań inflacyjnych na niskim poziomie.

niski poziom inflacji nie jest jednak z natury zły. Niska inflacja jest częścią nowoczesnej gospodarki. Inflacja istnieje, ponieważ kredyty bankowe prowadzą do zwiększenia podaży pieniądza. Banki centralne dopuszczają pewną inflację, ponieważ daje ona możliwość obniżania stóp procentowych, gdy gospodarka zwalnia i zapewnia wystarczającą poduszkę, aby chronić się przed deflacją.

mimo, że niska inflacja nie jest z natury zła, to jednak powoduje wzrost kosztów w miarę upływu czasu. Za dolara wartości towarów lub usług w 1967 roku będzie kosztować $ 7.33 dzisiaj . Inaczej mówiąc, dzisiejszy Dolar pod względem siły nabywczej odpowiada 14 centom w 1967 roku.

długoterminowe koszty wzrostu cen wymagają od osób fizycznych oszczędzania i inwestowania w sposób równoważący wpływ inflacyjny.

trzy szkoły myślenia inflacyjnego

• Monetarzyści: inflacja jest spowodowana przede wszystkim wzrostem podaży pieniądza
• : Inflacja jest spowodowana przede wszystkim brakiem zaufania do rządów federalnych i banków centralnych, co prowadzi do dewaluacji waluty i wzrostu cen importowych

jak inwestorzy mogą chronić się przed inflacją

inwestorzy mogą chronić się przed inflacją, posiadając aktywa i instrumenty inwestycyjne, które osiągają lepsze wyniki niż inflacja w dłuższej perspektywie. Oznacza to, że inwestycje mają dodatni realny zwrot.

realny zwrot z inwestycji oblicza się poprzez odjęcie stopy inflacji, takiej jak wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych, od nominalnej stopy zwrotu z aktywów. Nominalna stopa inwestycji to zazwyczaj stopa zwrotu zgłaszana przez sponsora inwestycji.

zazwyczaj aktywa o wyższych długoterminowych oczekiwanych realnych stopach zwrotu również wykazują większą zmienność, ponieważ zyski mogą się znacznie różnić w zależności od roku. Ze względu na tę zmienność, wyższe realne aktywa powracające mogą przechodzić przez okresy krótko-i średnioterminowe, gdy opóźniają one stopę inflacji.

obligacje indeksowane inflacją jako zabezpieczenia inflacyjne

obligacje indeksowane inflacją, takie jak papiery wartościowe zabezpieczające przed inflacją Skarbu Państwa (TIPS) i obligacje oszczędnościowe serii I, to najpewniejszy sposób na osiągnięcie wyników zgodnych lub lepszych od stopy inflacji. To dlatego, że wartość tych obligacji jest korygowana w oparciu o stopę inflacji. W związku z tym inwestor może być całkiem pewny swojej ochrony przed inflacją.

niestety, poręczenie, że Obligacja dotrzyma kroku inflacji oznacza również, że realna stopa tych obligacji jest niska. W maju 2021 r. realny zysk z 10-letnich porad wyniósł -0,7%. Ujemny realny dochód dla tipsów oznacza, że obligacje mogą pozostawać w tyle za inflacją o realną kwotę dochodu; w tym przypadku o 1,0%.

Quadratic Interest Rate Volatility and Inflation Hedge ETF (IVOL) jest funduszem giełdowym, który ma na celu ochronę przed inflacją poprzez inwestowanie zarówno w papiery wartościowe zabezpieczające inflację Skarbu Państwa, jak i kontrakty opcyjne. Możesz znaleźć recenzję IVOL tutaj.

aby dowiedzieć się więcej o obligacjach indeksowanych inflacją, zapoznaj się z kompletnym przewodnikiem dotyczącym inwestowania w obligacje oszczędnościowe TIP i serii I.

akcje jako zabezpieczenia inflacyjne

akcje były dobrym zabezpieczeniem inflacyjnym w dłuższej perspektywie, ponieważ wykazywały dodatni realny zwrot w wysokości od 4% do 9% w zależności od okresu i mierzonego indeksu giełdowego. Akcje stanowią własność kapitałową w spółkach notowanych na giełdzie.

większość przedsiębiorstw jest w stanie przenieść rosnące koszty na swoich klientów, dzięki czemu zyski i udział w zyskach wypłacanych akcjonariuszom w formie dywidend rosną powyżej stopy inflacji. Ceny akcji są zmienne, Więc akcje mogą śledzić inflację w perspektywie krótko-i średnioterminowej na rynku spadkowym.

podczas gdy akcje wyprzedziły inflację, wyniki akcji były lepsze w okresach niskiej inflacji. Akcje USA mierzone indeksem S&P 500 powróciły w ujęciu rocznym dwucyfrowym, gdy inflacja w USA mierzona wskaźnikiem cen konsumpcyjnych wynosi poniżej 4%, wynika z danych Ned Davis Research. Gdy wskaźnik CPI był wyższy niż 4%, Stany Zjednoczone zwróciły 1,2% lub mniej.

okresy wysokiej inflacji Zwykle skutkują wyższymi stopami procentowymi, co może powodować spadek wyceny akcji, co prowadzi do niższych stóp zwrotu z akcji.

Horizon Kinetics Inflation Beneficiaries ETF (INFL) jest funduszem giełdowym, który ma na celu ochronę przed inflacją poprzez inwestowanie w akcje. ETF koncentruje się na dobrze zarządzanych spółkach notowanych na giełdzie, które nie potrzebują wysokiej inflacji, aby odnieść sukces, ale mimo to skorzystają, jeśli inflacja wzrośnie. Przykłady akcji, które pasują do tej kategorii, obejmują trusty royalty Trust, które są właścicielami ziemi i praw do minerałów.

nieruchomości jako zabezpieczenia inflacyjne

nieruchomości na wynajem, w tym fundusze inwestycyjne typu equity w obrocie publicznym lub REIT, również stanowią świetne zabezpieczenia inflacyjne, wykazując dodatnie realne zyski w dłuższej perspektywie. Właściciele nieruchomości są w stanie zwiększyć czynsze w czasie, aby zrekompensować inflację. W rezultacie wartość nieruchomości na wynajem i Reitów kapitałowych również nadąża za inflacją, chociaż ceny REIT są zmienne, podobnie jak akcje, więc Reit mogą opóźnić inflację w perspektywie krótko-i średnioterminowej na rynku spadkowym. W większości okresów wzrost dywidend z kapitału własnego nadąża za inflacją.

aby dowiedzieć się więcej o inwestowaniu w Reity kapitałowe, sprawdź kompletny przewodnik po inwestowaniu w Reity kapitałowe.

złoto jako zabezpieczenie inflacyjne

złoto w dłuższej perspektywie osiągnęło lepsze wyniki niż inflacja, ale przechodziło również długie okresy, gdy inflacja była opóźniona. Nie ma przepływów pieniężnych ze złotem. Tak więc w przeciwieństwie do nieruchomości i akcji, które mogą zobaczyć ich przepływy pieniężne rosną o stopę inflacji, jedynym sposobem złoto będzie przewyższać inflację jest jeśli inwestorzy licytować cenę złota w przyszłości. Historycznie inwestorzy mają, ale nie ma gwarancji, że złoto będzie nadal osiągać lepsze wyniki niż inflacja. W związku z tym akcje, nieruchomości i napiwki są lepszymi zabezpieczeniami inflacyjnymi niż złoto.

aby dowiedzieć się więcej o inwestowaniu w złoto, sprawdź kompletny przewodnik po inwestowaniu w złoto.

inne towary jako zabezpieczenie przed inflacją

większość innych towarów, takich jak ropa naftowa, gaz ziemny, metale przemysłowe i produkty rolne, radziła sobie lepiej niż inflacja w dłuższej perspektywie, ale podobnie jak złoto, opóźniły stopę inflacji na długie okresy.

ponadto większość towarów nie może być przechowywana bezpośrednio w taki sam sposób, w jaki inwestor może posiadać złoto. W związku z tym inwestorzy muszą inwestować w Kontrakty terminowe na towary bezpośrednio lub za pośrednictwem funduszu inwestycyjnego lub funduszu ETF, który jest właścicielem kontraktów terminowych na towary. Złożone ceny i struktura kontraktów terminowych na towary sprawiają, że są one mniej atrakcyjne jako zabezpieczenie przed inflacją w porównaniu ze wskazówkami, akcjami i nieruchomościami.

aby dowiedzieć się więcej o inwestowaniu w towarowe fundusze ETF, zapoznaj się z tym przewodnikiem.

podsumowanie

stopy inflacji wahają się w zależności od siły gospodarki i działań sektora prywatnego, banków centralnych i banków komercyjnych. Rosnąca inflacja zmniejsza siłę nabywczą gospodarstw domowych i przedsiębiorstw w czasie. Na szczęście dostępne są inwestycje, które pozwalają jednostkom wyprzedzić inflację i zwiększyć swoje bogactwo na zasadzie realnej, bez inflacji.