Jak powstało Lotnisko Changi

gdy w 2021 roku Lotnisko Changi w Singapurze obchodzi 40.rocznicę, Rebecca Tan odkrywa fascynujące fakty stojące za decyzją o budowie lotniska i tym, jak ostatecznie nabrało kształtu.

1 lipca 1981 o godzinie 7.10 rano SQ 101 przeszedł do historii, gdy stał się pierwszym komercyjnym lotem, który wylądował na nowo otwartym lotnisku Changi. Samolot przyleciał z lotniska w Subang Kuala Lumpur i przewiózł 140 pasażerów, z których niektórzy specjalnie podróżowali do stolicy Malezji, aby móc uczestniczyć w tym locie.

aby uczcić tę okazję, wszyscy pasażerowie otrzymali certyfikaty i zostali potraktowani tańcem lwa i występem orkiestry fajkowej po przyjeździe. Niecałą godzinę później SQ 192 skierował się do Penang, stając się pierwszym samolotem, który odleciał z Changi.1

w ciągu czterech dekad od tego czasu Lotnisko Changi rosło z siły na siłę; jest regularnie wybierane jako jedno z najlepszych lotnisk na świecie i pomogło przekształcić Singapur w główny węzeł lotniczy i międzynarodową bramę. Dziś trudno wyobrazić sobie Singapur bez lotniska Changi i jego kultowej wieży kontrolnej. Jednak to, czego Wiele osób nie wie, to szczególny zestaw okoliczności, które doprowadziły do jego istnienia.

Changi kontra Paya Lebar

zanim Lotnisko Changi zostało otwarte w 1981 roku, loty komercyjne wylądowały na lotnisku Paya Lebar, które rozpoczęło działalność w 1955 roku. Jednak w ciągu dwóch dekad niedociągnięcia Paya Lebara stały się oczywiste.

„w połowie lat 70.było jasne, że lotnisko Paya Lebar nie będzie w stanie dłużej poradzić sobie z rosnącym ruchem”, powiedział minister Mentor Lee Kuan Yew w 2006 r. na kolacji z okazji 25. rocznicy lotniska Changi. „Potrzebowaliśmy większego lotniska, z co najmniej dwoma pasami startowymi. Zaproponowano mi rozbudowę Paya Lebar i budowę drugiego pasa startowego.”2

zewnętrzni konsultanci zalecili rozbudowę terminali Paya Lebara i budowę drugiego pasa startowego poprzez zapełnienie pobliskiej rzeki Serangoon. „Byłoby to trudne zadanie inżynieryjne ze względu na miękką glinę koryta rzeki, więc potrzebowałoby specjalnego sprzętu do zagęszczania”, zauważył.3

ale Lee nie chciał rozbudowywać lotniska Paya Lebar. „Czułem wtedy, że Paya Lebar ma nieodłączne wady. Znajdował się w pobliżu centrum miasta. Ekspansja byłaby ograniczona. Co gorsza, hałas i zanieczyszczenie powietrza pogorszyłyby się, ponieważ ślad trasy lotu był już nad naszym centrum miasta.”4

alternatywą była budowa nowego lotniska w Changi, przejmując tam dawną bazę Royal Air Force. Takie lotnisko byłoby położone z dala od centrum miasta, a loty do i z Changi byłyby nad wodą. Ponadto istniała możliwość przyszłej rozbudowy poprzez rekultywację gruntów.

Lee ujawnił, że konsultanci początkowo nie rekomendowali Changi ze względu na „koszt przeprowadzki do Changi plus stratę 800 milionów dolarów w inwestycjach już dokonanych na Paya Lebar”. Przypomniał, że rząd niechętnie zgodził się na decyzję o budowie lotniska w Changi.5

zanim jednak plan mógł zostać zrealizowany, świat ogarnął kryzys naftowy, który rozpoczął się w 1973 roku. Cena ropy wzrosła czterokrotnie, co doprowadziło do zmniejszenia ruchu lotniczego. W związku z tym, że Boeing 747 o większej pojemności wzbijał się w przestworza i przewoził więcej pasażerów, w Paya Lebar lądowało mniej mniejszych samolotów. Wszystko to oznaczało, że presja na lotnisko została zmniejszona, a potrzeba drugiego pasa startowego stała się mniej nagląca.

„wyznaczyłem Howe Yoon Choonga, ówczesnego przewodniczącego władz portu w Singapurze, aby kierował zespołem do badań, czy możemy przenieść się do Changi na czas, zanim potrzebny będzie drugi pas startowy”, przypomniał Lee. „Zespół doszedł do wniosku, że Changi jest możliwe i może być gotowe do 1981 roku.”6

na początku, kiedy Changi wciąż było rozważane, pek Hock Thiam, dyrektor Ministerstwa Komunikacji, zorganizował wycieczki helikopterem i Skyvan dla członków Komitetu Rozwoju lotnisk i ministrów, w tym Lee, w celu obejrzenia strony Changi. Przypomniał sobie ich podniecenie zmieszane ze strachem przed nieznanym. Jak zauważył Pek: „nic tam nie było. Co gorsza, wiedzieliśmy, że połowa lądu na lotnisko będzie musiała pochodzić z Morza. Kto by pomyślał, że możemy stworzyć tyle ziemi w 2,5 roku?”7

ostateczna decyzja o budowie nowego lotniska w Changi przyszła szybko. „Chociaż koszt przeniesienia lotniska do Changi był wysoki, około 1,5 miliarda dolarów”, Lee uważał, że będzie to lepsza opcja w dłuższej perspektywie. Kiedy Lee był w Waszyngtonie w kwietniu 1975, Goh Keng Swee, jako pełniący obowiązki premiera, wysłał mu pilną wiadomość, w której powiedział, że należy podjąć szybką decyzję, jeśli Lotnisko Changi ma zostać zbudowane do 1981.

Budynek Changi

aby koordynować i kierować rozwojem lotniska, sim Kee Boon, stały sekretarz w Ministerstwie Komunikacji, został mianowany przewodniczącym Komitetu Wykonawczego ds. rozwoju lotniska (ECAD). Howe Yoon Chong, który przewodniczył Komitetowi Sterującemu lotniska, był odpowiedzialny za informowanie Lee o postępach Changi.

Port lotniczy Changi miał być co najmniej pięć razy większy niż Port lotniczy Paya Lebar. Aby pomieścić nowe lotnisko, istniejące grunty musiały zostać oczyszczone i odzyskane.

przygotowania do budowy rozpoczęto w czerwcu 1975 roku, co ostatecznie wiązało się z wyburzeniem 558 budynków, ekshumacją 4096 grobów i wyczyszczeniem prawie 80 hektarów bagien.9

rekultywacja gruntów była przedsięwzięciem olbrzymim, ponieważ należało odzyskać 870 hektarów ziemi. Podczas gdy około 200 hektarów pochodziło z wycinania wzgórz na istniejących gruntach, reszta została odzyskana z Morza. Wymagało to użycia pięciu gigantycznych pogłębiarek ssących, każda kosztowała 50 milionów dolarów. Operując około 3 kilometry od brzegu, pięć maszyn zaczęło pogłębiać 50 000 metrów sześciennych ziemi każdego dnia. To było dopiero na początku projektu; maszyny te, pracujące z pełną wydajnością, miały podwoić wydajność. Około 41 milionów metrów sześciennych ziemi zostało wyssanych przez pompy i przetransportowanych 10 kilometrami metalowego rurociągu do miejsca napełniania.10

inne projekty infrastrukturalne obejmowały przebudowę i przedłużenie istniejącego pasa wojskowego, aby podwoić jego długość z 2000 do 4000 metrów. Zbudowano także 40-samolotową płytę postojową, drogi kołowania, roboty ziemne i drenaż. Oprócz infrastruktury portu lotniczego, projekt i budowa terminalu lotniczego również.

chociaż budowa terminalu pasażerskiego opierała się na wstępnym planie rozbudowy Paya Lebara, ostateczny projekt Changi znacznie odbiegał od tego. Sim zauważył, że oryginalny projekt „bardzo mało uwagi poświęcał estetyce”. „W końcu zdecydowaliśmy, że lotnisko powinno być przedłużeniem naszego miasta-ogrodu” – powiedział. „To dlatego, że pierwszym punktem kontaktu dla turysty odwiedzającego Singapur, oprócz dziewczyny Singapore Airlines w samolocie, jest lotnisko. Zadbaliśmy więc o połączenie estetyki z aspektami funkcjonalnymi.”11

jedną z kluczowych zmian, które nastąpiły, było położenie kultowej już wieży kontrolnej. Zbudowany kosztem 8,5 miliona dolarów, pierwotnie miał być umieszczony na szczycie budynku administracyjnego. To jednak pozostawiłoby lotnisko bez punktu ogniskowego. „W końcu zdecydowaliśmy się na wieżę kontrolną jako punkt centralny i umieścić blok administracyjny na filarach palcowych” – powiedział Sim.12 W sumie projekt wieży kontroli ruchu lotniczego przeszedł ponad 20 zmian, zanim ostateczny projekt został zatwierdzony.

biorąc pod uwagę skalę projektu lotniska Changi, proces budowy nieuchronnie napotkał liczne wyzwania. Takao Kitamura, dyrektor odpowiedzialny za operacje międzynarodowe w Takenaka Komuten, głównym wykonawcy budynku terminalu pasażerskiego lotniska, przypomniał, że po rozpoczęciu prac nad projektem Cena piasku wzrosła o około 300 procent, a koszty pracy wzrosły o 50 procent.

konieczne były również bardzo szczegółowe plany. „Musieliśmy nawet zaplanować, gdzie dostarczyć materiały” „Jeśli dostarczysz je na jednym końcu budynku, może to być kilometr spacerem na drugi koniec.”13

nawet coś tak przyziemnego jak pogoda może wrzucić klucz do roboty. Za każdym razem, gdy padał deszcz, pracownicy nie pojawiali się w pracy. W rzeczywistości, pewnego razu w 1978 r. powódź zamieniła piwnicę w prawdziwy basen i zniszczyła drogie maszyny, wstrzymując pracę przez miesiąc. Wyzwania rozciągały się nawet na Kształtowanie krajobrazu. Pek Hock Thiam wspominał: „musiałem się kłócić, błagać i nakłaniać Departament parków i Rekreacji, aby dał nam duże drzewa zamiast małych drzew.”14

projekt Changi miał bardzo napięty termin, ponieważ Paya Lebar zbliżał się do nasycenia, dlatego też hala przylotów musiała zostać tam wybudowana jako środek tymczasowy. Aby upewnić się, że Changi nie zostanie opóźniony, sim powiedział, że musi nastąpić zmiana nastawienia w departamencie Robót Publicznych, który był odpowiedzialny za budowę lotniska.

„tradycyjną metodą działania jest to, że inżynierowie nadzorują wykonawcę, który wykonuje pracę. Po tym, jeśli wykonawca ma problem, inżynierowie powiedzą, że to nie ich problem. Więc jeśli wykonawca zbankrutuje, szkoda. Zatrudnić innego. Jeśli projekt jest opóźniony, nieważne, ponieważ czynnik czasu zwykle nie jest krytyczny. Ale dla nas było.

„tak bardzo wcześnie zaimponowaliśmy wszystkim funkcjonariuszom, że problemy wykonawców są ich problemami, a w końcu moimi problemami, ponieważ ja tu dowodzę.”15

przygotowania do wielkiego dnia

podobnie jak w przypadku każdego dużego wydarzenia, przed faktycznym rozpoczęciem operacji 1 lipca 1981 r.odbyło się kilka suchych przejazdów. Pierwszy lot testowy, Boeing 747, wylądował na 7.25: 00 13 maja-dwa tygodnie przed wielkim dniem.16

pierwszy lot z płatnymi pasażerami, SQ 100, wylądował 31 maja o godzinie 9.50. Był to lot czarterowy z 246 pasażerami, składający się głównie z rodzin z dziećmi. Zorganizowany przez biuro podróży lot wystartował z lotniska Paya Lebar i poleciał w górę wschodniego wybrzeża Półwyspu Malajskiego do Mersing, po czym zawrócił i wylądował w Changi.17

Lee Kee Foon, Gospodyni domowa, która leciała pierwszą klasą z rodziną, powiedziała: „chcieliśmy zobaczyć Lotnisko Changi, zanim będzie otwarte dla publiczności.”Po locie pasażerowie otrzymali pamiątkowy medalion i certyfikat lotu.18

przejście z jednego lotniska na drugie nie było łatwym zadaniem. Jak zauważył Bernard Chen, asystent sekretarza w Ministerstwie Finansów: „bardzo niewiele osób to docenia-przeprowadziliśmy się z Paya Lebar do Changi w jedną noc bez żadnych zakłóceń w służbie… wszystko było gotowe. Nie musieliśmy nikogo odwozić.”19

oprócz starannego planowania i suchych tras, władze wyjechały również za granicę, aby uczyć się z doświadczeń innych lotnisk.

„Urząd Lotnictwa Cywilnego wysłał oficerów do obserwowania operacji ruchomych na Tajwanie, gdy zmienili operację ze starego lotniska na lotnisko Czang Kaj-szek w Taoyuan”, powiedział Ong Teng Cheong, który był ministrem komunikacji w latach 1978-1983. „Pojechali też do Tokio, aby zobaczyć „od Hanedy do Narity” … więc jest to kwestia obserwacji doświadczeń innych i starannego planowania naszej własnej operacji przełączania.”20

ostatni samolot, który wylądował w Paya Lebar – SQ 11 Z Los Angeles i Tokio – zrobił to o 10.30 czerwca 1981 roku, podczas gdy ostatni komercyjny lot, SQ 28 do Abu Zabi i Frankfurtu, odleciał wkrótce o 23: 00. Tej samej nocy personel singapurskich Sił Powietrznych przybył z całym sprzętem niezbędnym do ułatwienia przekształcenia lotniska Paya Lebar w wojskową bazę lotniczą.21

rozbudowa Changi

Port lotniczy Changi rozpoczął działalność 1 lipca 1981 roku z jednym terminalem i jednym pasem startowym. Prace nad drugim pasem startowym zakończono w 1983 roku i oddano do użytku w roku następnym. Aby sprostać zwiększonemu ruchowi pasażerskiemu, Terminal 2 został otwarty w listopadzie 1990 r., natomiast Terminal 3 rozpoczął działalność 1 stycznia 2007 r.

w 2006 r.uruchomiono Terminal budżetowy. Został zbudowany w odpowiedzi na rosnący trend tanich podróży w regionie, ale zamknięto go w 2012 roku, aby zrobić miejsce dla budowy terminalu 4, który został otwarty w 2017 roku.22

z biegiem lat Changi poprawiło również swoje połączenia z centrum miasta. W 2001 roku otwarto stację Changi Airport Mass Rapid Transit (MRT) na linii Wschód-Zachód. Takie połączenie nie było rentowne w latach 80., kiedy większość gruntów wokół lotniska była stosunkowo niezabudowana.23 w przyszłości lotnisko będzie dostępne z miasta również przez linię Thomson-East Coast.24

w 2008 r.powstała grupa Changi Airport w wyniku korporatyzacji lotniska Changi.25 jednym z kluczowych projektów, które następnie rozpoczął, była budowa Jewel Changi Airport, dużego kompleksu handlowo-rozrywkowego, który został otwarty 17 kwietnia 2019 roku. Projekt, będący joint venture pomiędzy Changi Airport Group i CapitaMalls Asia, potrzebował trzech lat, aby uzyskać aprobatę gabinetu Singapuru.26

nagrody, wyróżnienia i Przyszłość

z biegiem lat Changi zyskał międzynarodową reputację. W 1988 roku, zaledwie siedem lat po otwarciu, magazyn Business Traveller UK ocenił Lotnisko Changi jako najlepsze lotnisko na świecie; było to drugie miejsce w ciągu ostatnich czterech lat.27 następnego roku urzędnicy portów lotniczych z 16 krajów odwiedzili Lotnisko Changi, aby wziąć udział w siedmiotygodniowym kursie zarządzania lotniskiem, ucząc się z doświadczeń Changi.28

Changi od tego czasu zdobył wiele innych takich nagród: zdobył nagrodę „Best Airport in the World” od Business Traveller Us w sumie 27 razy między 1991 a 2020.29

Changi Airport skończył 40 lat w 2021 roku, co jest bardzo trudnym okresem dla branży podróży lotniczych. Pandemia Covid-19 zwiększyła liczbę podróży służbowych i turystycznych na całym świecie, co doprowadziło do zmniejszenia ruchu lotniczego pasażerów na całym świecie. W wyniku pandemii w latach 2019-2020 ruch pasażerski Changi spadł o ponad 80 procent.30 Changi Airport Group straciła znaczny strumień przychodów, a sklepy i restauracje w terminalach nadal cierpią.

przemawiając w Parlamencie w październiku 2020 r., Minister Transportu Ong Ye Kung powiedział, że rząd wesprze Changi Airport Group i inne firmy z sektora lotniczego, „najbardziej znaczącym wsparciem, jakie możemy dać naszym firmom lotniczym, jest przywrócenie ruchu pasażerskiego i ożywienie naszego węzła lotniczego, w bezpieczny, kontrolowany sposób”.31

wraz ze wzrostem liczby szczepień w Singapurze, a kraj zmierza w kierunku zwalczania Covid-19 jako choroby endemicznej, ruch lotniczy przez Lotnisko Changi, miejmy nadzieję, wzrośnie. Z tą samą dalekowzrocznością, męstwem i wytrwałością, które doprowadziły do powstania, losy Changi niewątpliwie wzrosną ponownie.

więcej zasobów na temat wczesnych lat Changi Airport są dostępne tutaj.

Rebecca Tan jest bibliotekarką stowarzyszoną z Biblioteką Narodową w Singapurze. Jest członkinią zespołu Digital heritage i zajmuje się kuratorstwem i promowaniem dostępu do zbiorów cyfrowych biblioteki.

notki