kiedy politycy mówią o trudnej sytuacji Afroamerykanów w Stanach Zjednoczonych, koncentrują się głównie na tych, którzy mieszkają na obszarach miejskich. Często dyskutują o braku środków dla Afroamerykanów w obszarach metropolitalnych i podmiejskich, koncentrując się na takich kwestiach, jak brak edukacji lub możliwości zatrudnienia lub potrzeba reformy wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych z powodu nadmiernej dyskryminacji i niedostatecznej polityki. Chociaż są to istotne kwestie, które należy rozwiązać, ta ograniczona koncentracja ignoruje trudność wielu Afroamerykanów zamieszkujących poza gęsto zaludnionymi obszarami metra miejskiego. Afroamerykanie stanowią 12,3 procent populacji Stanów Zjednoczonych i stanowią 14,3 procent ludności w południowych hrabstwach niemetropolitańskich.1 jednak kiedy politycy mówią o wiejskiej Ameryce, pozornie skupiają się tylko na białych mieszkańcach tych obszarów, zaniedbując fakt, że są domem dla znacznej liczby Afroamerykanów.
korzystając z danych pochodzących z Opportunity Atlas2-współpracy między U. S. Census Bureau, Harvard University i Brown University, która dostarcza danych na temat mobilności gospodarczej w całym kraju – można zobaczyć, że Południe ma najniższy poziom mobilności gospodarczej dla wszystkich demografii.3 w porównaniu z innymi grupami Afroamerykanie mają szczególnie niskie perspektywy mobilności w górę i, w niektórych przypadkach, częściej doświadczają mobilności w dół.4
długa i brutalna historia polityki rasistowskiej powstrzymała Afroamerykanów przed mobilnością ekonomiczną zarówno za pomocą środków prawnych, jak i pozaprawnych. Podczas gdy era po odbudowie i Polityka Jima Crowa doprowadziły do trudnych rezultatów dla Afroamerykanów, reakcja polityków południowych i narodowych na ruch Praw Obywatelskich w latach 60. nadal promowała politykę, która uciskała Afroamerykanów. Ta tak zwana Strategia południa napędzała konserwatywną politykę i politykę w ciągu ostatnich 50 lat, krzywdząc Afroamerykanów do dziś.5 Rysunek 1 pokazuje silne skupisko niskiej mobilności na południu i w niektórych częściach Przemysłowego Środkowego Zachodu; nie jest przypadkowe, że obszary o najniższej mobilności ekonomicznej to obszary o dużej populacji Afroamerykanów.
ta historia zarówno wyraźnego, jak i strukturalnego rasizmu doprowadziła do polityki, która utrzymała i pogłębiła różnice rasowe w wielu wynikach. Aby zwalczyć te problemy i wypełnić te luki, decydenci polityczni powinni wezwać do nowych strategii, które przemawiają do społeczności afroamerykańskich wcześniej wykluczonych, nikczemnych lub ignorowanych; rozwiązania te powinny zająć się niesprawiedliwością nawiedzoną przez te społeczności i przedstawić program skoncentrowany wokół sprawiedliwości rasowej i ekonomicznej. Rozwiązywanie problemów stojących przed wiejskimi Afroamerykanami może przynieść korzyści innym mieszkańcom obszarów wiejskich, a także mieszkańcom całego kraju. Podczas gdy problemy takie jak ograniczony dostęp do opieki zdrowotnej, zbyt drogie mieszkania i niesprawiedliwość kryminalna są najbardziej dotkliwe dla Afroamerykanów w wiejskich częściach południa, Amerykanie w całym kraju cierpią z powodu tych problemów, jak również.
ten brief przedstawia konkretne problemy, z którymi borykają się wiejscy Afroamerykanie i zawiera zalecenia polityczne dla tej zaniedbanej populacji. Kluczowe znaczenie ma zajęcie się tym problemem, ponieważ strukturalny rasizm zaszkodził wszystkim Amerykanom, odmawiając poszczególnym grupom środków do osiągnięcia postępu w gospodarce. Kiedy wszyscy obywatele mogą uczestniczyć w gospodarce, korzyści rozlewają się na cały kraj.
rasizm strukturalny i bariery dla dobrobytu
rasizm strukturalny był i nadal jest główną przeszkodą w mobilności Afroamerykanów w całym kraju. Ta forma rasizmu wyjaśnia, w jaki sposób rasa i rasizm przenikają zarówno instytucje publiczne, jak i prywatne, tworząc nierówne wyniki we wszystkich aspektach życia. Rasizm strukturalny przejawia się na wiele sposobów, w tym dyskryminacji w zatrudnieniu,6 różnic w systemie wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych,7 różnic w wynikach zdrowotnych,8 i rozbieżności w systemie edukacji.9 kwestie te są szczególnie wyraźne w wiejskich częściach południa. Na przykład mieszkańcy wsi muszą podróżować dalej, aby skorzystać z usług zdrowotnych, 10, a masowe uwięzienie rośnie w powiatach wiejskich-głównie z powodu aresztów przedsądowych.11 co więcej, artykuł z 2018 r. z Brookings Institution pokazuje, że historyczne polityki, takie jak redlining i wykluczenie z ustawy o GI, mają w niekorzystnej sytuacji Afroamerykanów; a długoterminowe skutki tych polityk nadal odbijają się na różne sposoby.12 do dziś wyraźna dyskryminacja Afroamerykanów poprzez politykę Jima Crowa i segregację mieszkaniową ma wpływ na zatrudnienie i działalność związaną z budowaniem bogactwa.13 na przykład, w okresie poprzedzającym wielką recesję, Afroamerykanie byli kierowani do kredytów hipotecznych typu subprime, a zatem byli bardziej narażeni na wykluczenie z rynku podczas upadku budownictwa mieszkaniowego.14
jednak istnieją dodatkowe czynniki, które szkodzą Afroamerykanów na obszarach wiejskich na południu w odniesieniu do wyników rynku pracy i przemysłu. Na przykład, niedawny raport WPR pokazał, jak USA Departament Rolnictwa był odpowiedzialny za poważny spadek liczby afroamerykańskich rolników od początku XX wieku.15 częściowo z powodu dobrze udokumentowanego rasizmu strukturalnego w agencji federalnej, udział rolników, którzy są Afroamerykanami, spadł z 14 procent w 1910 r.do mniej niż 2 procent w 2017 r.
powszechnie wiadomo, że dyskryminacja rasowa na rynku pracy Istnieje i utrzymuje się do dnia dzisiejszego.16 Afroamerykanów jest bardziej podatnych na ruchy koniunkturalne niż inne grupy. Podczas recesji są zwykle pierwszymi zwolnionymi, a podczas kolejnych rekonwalescencji są ostatnimi zatrudnionymi.17 ponadto zaangażowanie w system wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych dodatkowo wpływa na przywiązanie Afroamerykanów do siły roboczej.18 na południu—a także w innych regionach—kryminalizacja ubóstwa poważnie dotknęła Afroamerykanów. W systemie sądownictwa karnego grzywny i opłaty pobierane od osób ubogich stanowią współczesne więzienie dla dłużników. Zgodnie z opisem organizacji non-profit Southern Center for Human Rights, gdy dana osoba otrzymuje wykroczenie i nie może zapłacić grzywny, podlega karze pozbawienia wolności wraz z wieloma opłatami-w tym opłatami, które trafiają do Funduszu Emerytalnego szeryfów i Funduszu Rent i świadczeń urzędników pokoju, aby wymienić tylko kilka.Te drapieżne opłaty utrudniają jednostkom właściwą reintegrację ze społeczeństwem.
reprezentacja związku miała również istotne konsekwencje dla bogactwa Afroamerykanów.20 w porównaniu z innymi grupami rasowymi lub etnicznymi, Afroamerykanie konsekwentnie mieli największy udział w Unii. Jednak, jak pokazano w tabeli 1, Południe ma niższe wskaźniki reprezentacji Unii. W okresie poprzedzającym prawa obywatelskie, tuż po ii wojnie światowej, wiele z tych państw wprowadziło prawo do pracy, które deprecjonuje członkostwo w związkach.W związku z tym w tych stanach występuje niższa reprezentacja Unii.
jednak te południowe stany nie tylko mają brak reprezentacji Związku; mają historię rasistowskiej polityki pracy, jak również.22 wiele z tych—i innych-stanów ma historię legalizacji rasizmu poprzez rzeźbę pracy.23 podczas gdy 1935 National Labor Relations Act (NLRA) i 1938 Fair Labor Standards Act—która ustanowiła krajową płacę minimalną—stworzyły ochronę pracowników i ustanowiły prawa pracy, pracownicy domowi i rolni nie byli chronieni na żądanie południowych prawodawców.24 w tym czasie pracownicy ci byli nieproporcjonalnie Afroamerykanami. Ponadto, jak pokazano w tabeli 1, ponieważ wiele z tych stanów nie ma płacy minimalnej, ich Państwowa płaca minimalna jest taka sama jak Federalna płaca minimalna w wysokości 7,25 USD, która nie została podniesiona od 2009 r.; 56 procent Amerykanów wiejskich mieszka w stanach z płacą minimalną $ 7.25 lub mniej .25 ponadto obecne wzorce egzekwowania prawa pracy nadal pogłębiają różnice rasowe. W przypadkach, w których firmy nielegalnie odmawiają wypłaty minimalnej płacy obowiązującej na mocy przepisów federalnych, pracownicy mają bardzo mało możliwości skorzystania z tej możliwości. Śledztwo Politico wykazało, że w sześciu południowych stanach nie ma śledczych w sprawie naruszenia płacy minimalnej.26 każda skarga w tych stanach jest kierowana do Departamentu Pracy USA, który jest selektywny w przypadkach, które wybiera; dlatego wielu pracowników w różnych branżach nie jest w stanie domagać się rekompensaty. To niedostateczne wyegzekwowanie nieproporcjonalnie szkodzi Afroamerykanom, którzy są bardziej skłonni do pracy w zawodzie o minimalnej płacy, a zatem są najbardziej narażeni na brak odpowiednich rekompensat.
co gorsza, firmy mogą angażować się w kradzieże płac bez obaw o sankcje z powodu braku śledczych.27 niektóre badania wskazują, że kradzież płac kosztuje pracowników miliardy dolarów rocznie.28 pracowników ma prywatne prawo do powództwa, choć trudno jest skorzystać z tego prawa w przypadku braku pozwów zbiorowych. Ostatnio duży federalny wykonawca, General Dynamics, został oskarżony o kradzież płac, a ta sprawa jest poruszana przez Departament Pracy.29 jednak dzieje się tak tylko dlatego, że duży związek, pracownicy komunikacji w Ameryce, wnosi pozew. Podczas gdy General Dynamics ma call centers w całych Stanach Zjednoczonych, wiele z rażących roszczeń pracy wystąpił w ich południowych call centers w miastach takich jak Bogalusa, Luizjana, i Hattiesburg, Mississippi. W rzeczywistości badanie wykazało, że jeśli General Dynamics przestrzega prawa pracy, Hattiesburg doda rocznie prawie 10 milionów dolarów do lokalnej gospodarki.30
nawet polityki skierowane do osób o niskich dochodach nie są skutecznie wdrażane w południowych stanach. Raport Urban Institute wykazał, że świadczenia w ramach programu tymczasowej pomocy dla potrzebujących rodzin (TANF) zapewniają mniej świadczeń, nakładają więcej ograniczeń i pozwalają na krótsze terminy w Stanach o wyższej populacji Afroamerykanów.Chociaż same świadczenia TANF i inne formy pomocy publicznej nie są wystarczające, mogą poprawić długoterminowe wyniki Dzieci.32 jednak niestety, przepisy TANF są ustanawiane przez państwo i w ten sposób pozwalają państwom szkodzić mieszkańcom o niskich dochodach. Na przykład Oregon zapewnia miesięczne świadczenie w wysokości 506 USD dla jednej rodziny, podczas gdy Mississippi zapewnia miesięczne świadczenie w wysokości 170 USD. Warto zauważyć, że udział Afroamerykanów w populacji wynosi 1,8% w Oregonie i 38% w Missisipi. Jest to spójny wzór hojności korzyści, gdzie bardziej hojne stany mają większe białe populacje, a najmniej hojne stany mają większe populacje Afroamerykanów.
niedawne nałożenie wymogów pracy na pracowników stanowi kolejne zagrożenie dla mieszkańców wsi.33 biorąc pod uwagę istniejące trudności w pozyskiwaniu pracy zarobkowej z powodu dyskryminacji, wymagania dotyczące pracy mogą prowadzić do utraty opieki zdrowotnej dla grup najbardziej zmarginalizowanych.34 wymagania te zostały po raz pierwszy zaproponowane w Arkansas, stanie o wyższej niż średnia populacji Afroamerykanów. Państwa nie tylko potrzebują polityk, które poprawią perspektywy mobilności gospodarczej, ale także potrzebują reprezentacji, która nie działa aktywnie na szkodę Afroamerykanów.
zalecenia polityczne
wszelka nadzieja dla Afroamerykanów na wiejskim południu nie jest stracona. Istnieje kilka polityk, które mogą podnieść tę społeczność i stworzyć więcej możliwości mobilności w górę. Ważne jest, aby społeczeństwo nie ignorowało tej populacji, ponieważ stanowi ona znaczną część społeczności afroamerykańskiej, a także populacji USA jako całości.
po pierwsze, jedną z Polityk, która może znacznie obniżyć ubóstwo, jest podniesienie płacy minimalnej. Na poziomie stanu nastąpił stały ruch w celu podniesienia płac minimalnych do 15 USD za godzinę. I USA Izba Reprezentantów niedawno uchwaliła ustawę o podwyższeniu płacy, która stopniowo zwiększałaby federalną płacę minimalną do 15 USD za godzinę do 2025 r. 35 jednak ruch ten nie zyskał dużej popularności na południu, chociaż Arkansas i Floryda odnotowały wzrost w 2019 r. 36 W rzeczywistości, jak wspomniano wcześniej, wiele południowych stanów nie ma Państwowej płacy minimalnej i zamiast tego opiera się na Federalnej płacy minimalnej. Podczas gdy niektóre miasta—takie jak Birmingham, Alabama i St.Louis, Missouri-naciskały na wyższe płace minimalne, Stany wyprzedziły te podwyżki, blokując lokalne zarządzenia.37 Z badań wynika, że wyższe płace minimalne poprawiają różne wyniki ekonomiczne, takie jak średnie zarobki.38 W niedawnym dokumencie roboczym stwierdzono, że wyższe płace minimalne pomagają wszystkim grupom, ale mogą przynieść nieproporcjonalne korzyści Afroamerykanom w porównaniu z białymi Amerykanami.39 Decydentów dyskutowało również o umiarkowaniu krajowej płacy minimalnej w wysokości 15 USD, czyniąc ją płacą regionalną.40 jednak taka polityka zaszkodziłaby osobom o niskich dochodach, a zwłaszcza Afroamerykanom. Z drugiej strony, Federalna płaca minimalna w wysokości 15 USD rozwiązałaby te różnice regionalne i przeciwdziałała uprzedzeniom stanowym lokalnych rozporządzeń.
po drugie, trzeba bardziej skupić się na reprezentacji Związku. Obserwatorzy często uważają produkcję za klucz do sukcesu Klasy średniej, ale głównym powodem wysokiej jakości miejsc pracy w przemyśle jest historycznie wysoki wskaźnik reprezentacji Unii w tym sektorze. Reprezentacja związku nie tylko podnosi płace i zapewnia korzyści, ale także okazuje się dobrodziejstwem dla bogactwa Afroamerykanów.Ponadto członkostwo w Unii wiąże się z mobilnością międzypokoleniową poprzez wyższe zarobki i większe korzyści.42 świadczenia i zatrudnienie w sektorze wytwórczym częściowo spadają z powodu malejącej reprezentacji Unii. Ponadto pracownicy sektora publicznego, pracownicy domowi i pracownicy rolni nie mają praw do negocjacji w ramach NLRA; a zawody te są nieproporcjonalnie utrzymywane przez Afroamerykanów. Zwiększenie reprezentacji związków i poprawa siły roboczej w ogóle może prowadzić do dodatniego wzrostu dochodów Afroamerykanów w tym sektorze. Jednym ze sposobów osiągnięcia tego celu jest współegzekwowanie, dzięki któremu agencje, takie jak związki zawodowe, organizacje religijne i grupy wolontariuszy, mogą współpracować z pracownikami w celu egzekwowania płac i innych standardów pracy.43 innym potencjalnym rozwiązaniem jest rozszerzenie praw negocjacyjnych na pracowników nieobjętych obecnie NLRA—na przykład pracowników sektora publicznego, pracowników domowych, pracowników rolnych i niezależnych wykonawców. Istnieją inne sposoby zwiększenia siły przetargowej pracowników w Stanach Zjednoczonych, co miałoby głęboki wpływ na Afroamerykanów z Obszarów Wiejskich na południu Poludnia44-zwłaszcza dla tych, którzy pracują w przemyśle motoryzacyjnym, który w coraz większym stopniu opiera się na pracownikach kontraktowych.Na przykład ustawa o ochronie prawa do organizacji jest jednym z przykładów polityki, która wzmocniłaby związki zawodowe i przesunęła równowagę sił z przedsiębiorstw na pracowników.46
wreszcie trzecia polityka-która mogłaby mieć największy wpływ na poprawę losów wiejskich mieszkańców Ameryki Południowej—polegałaby na zwiększeniu udziału wyborców poprzez usunięcie barier strukturalnych. Aby te społeczności mogły poprawić swoje wyniki, będą potrzebowały reprezentacji, która będzie na nie reagować w państwach. Lepsza reprezentacja zmniejszyłaby wrogość wobec programów walki z ubóstwem, takich jak TANF i Medicaid, torując drogę do lepszej mobilności gospodarczej. Niestety, istnieje wiele barier w rejestracji i głosowania, które ograniczają zdolność Afroamerykanów do ich głosu.47 Po tym, jak Sąd Najwyższy zniósł część ustawy o prawach głosu w 2013 roku w Shelby County v. Holder, 48 stanów w całym kraju uchwaliło serię tłumiących środków głosowania, które nieproporcjonalnie ukierunkowane były na Afroamerykanów.49 na przykład, główne prawo tłumienia wyborców uchwalone przez legislaturę Karoliny Północnej-która nałożyła rygorystyczny wymóg identyfikatora wyborcy i wyeliminowała wczesne głosowanie-został ostatecznie skreślony w 2016 za kierowanie Afroamerykanów z ” chirurgiczną precyzją.”50 i podczas wyborów śródokresowych w 2018 r. było wiele przykładów społeczności afroamerykańskich, które zostały powstrzymane lub uniemożliwione wypowiadanie się ze względu na bariery w procesie głosowania i rejestracji wyborców.51 istnieje kilka Pro-wyborczych reform, które prawodawcy mogą przyjąć – takich jak automatyczna rejestracja,52 rejestracja tego samego dnia,53 i wczesne głosowanie54-w celu umożliwienia większej liczbie osób, zwłaszcza osób kolorowych, uczestnictwa w procesie demokratycznym.55 na przykład, ustawa For the People ustanowiłaby wiele z tych reform na szczeblu federalnym i posunęłaby się daleko w zapewnieniu, że wszyscy uprawnieni Amerykanie mogą wyrazić swoje głosy.56
wniosek
obszary wiejskie na południu mają najniższą mobilność gospodarczą, najniższy średni dochód gospodarstwa domowego i najwyższy poziom głębokiego ubóstwa. Obszar ten jest również domem dla największego udziału Afroamerykanów w niemetropolitańskich hrabstwach. Fakt ten daje postępowcom mandat do rozwiązania niezliczonych problemów, z jakimi borykają się Afroamerykanie na wiejskim południu.
wiejscy Afroamerykanie walczą-i to nie tylko ekonomicznie. Napotykają na wiele problemów, począwszy od dysproporcji w wymiarze sprawiedliwości w sprawach karnych po pozbawienie prawa Wyborczego Wyborców. Rozwiązania tych problemów pomogłyby nie tylko Afroamerykanom, ale także osobom o niskich dochodach wszystkich ras i osobnikom wszystkich klas. Decydenci polityczni pracują nad rasem, nierównościami gospodarczymi i brakiem mobilności gospodarczej, dlatego muszą rozpoznawać i zwalczać struktury, które utrudniają postęp osobom poszkodowanym w przeszłości.
Olugbenga Ajilore jest starszym ekonomistą ds. polityki gospodarczej w Center for American Progress.
