telefon znowu dzwoni w eleganckim day spa, gdzie Betsy Patterson wprowadza nowego eleganckiego klienta. Klient dzwoni, aby umówić się na depilację brwi, ale Betsy nie może jej wpasować. 41-letnia kosmetyczka i masażystka ma wolne miejsca na przyszły tydzień. – Powiedz jej, że mi przykro-pyta recepcjonistka. Następnie, z pewnością, prowadzi drogę powrotną do swojego zaawansowanego gabinetu kosmetycznego.
oglądając tę pewną siebie profesjonalistkę analizującą irytujące problemy skórne jej klienta, trudno uwierzyć, że był kiedyś czas, kiedy sama Betsy nie pasowała. Ta ironia nie traci na żywej, ciemnowłosej piękności, która dwadzieścia lat temu była rozwiedzioną, bezrobotną licealistką, zmuszoną do powrotu do domu z rodzicami po urodzeniu drugiego dziecka.
„nie rozwinęłam wzorców zachowań, które wymagały bycia dorosłym”, wspomina Betsy podczas krótkiej przerwy między klientami. „Wyszedłbym kupić drogi samochód i dokonać pierwszej płatności, ale to było to. Mój tata zawsze musiałby zapłacić resztę.”
zaburzenie deficytu uwagi (ADHD lub ADD), które sprawiło, że lata liceum Betsy były tak nieszczęśliwe, sprawiło, że wczesna dorosłość stała się codzienną katastrofą. „Moje dwudziestki były okresem przechodzenia od pracy do pracy”, mówi. „Zawsze mnie zwalniali albo spieprzyli.”
niektóre wpadki ją przestraszyły. Pewnego razu, będąc zatrudnioną w domu opieki, pomyliła leki dwóch pacjentów. „Myślałam, że będę chciała zostać pielęgniarką”, mówi. „Ale wtedy zdałem sobie sprawę, że to się nigdy nie wydarzy.”Praca w finansach zakończyła się podobną katastrofą. „Mój szef powiedział do mnie” masz trzydzieści dni, aby wyprostować. Ale powiedziałem mu, że możesz mnie teraz zwolnić, bo nie będzie lepiej.”I tak zrobił.
w końcu wszystko się poprawiło dla Betsy, przemiana, którą częściowo zawdzięcza opiece nad dwoma młodymi synami. „Jedyną rzeczą, którą umiałam zrobić dobrze, było być wspaniałą matką”, mówi. „Prawdopodobnie nigdy nie dorosłbym, gdybym nie czuł się za nich tak odpowiedzialny.”
poczucie odpowiedzialności wzrosło jeszcze bardziej, gdy u jej drugiego syna zdiagnozowano ADHD. W połowie lat trzydziestych Betsy uzyskała licencję Kosmetyczki i wysłała się do szkoły masażu. Dziś jest pracowicie zatrudniona, wspiera rodzinę, a w końcu zadowolona.”Znalazłam coś, co naprawdę uwielbiam robić, w czym jestem dobra, mówi. Najbardziej lubię codzienny kontakt z ludźmi.”
pytanie o dojrzałość
Historia Betsy jest typowa dla wielu młodych dorosłych z ADHD. Proces dojrzewania jest wolniejszy u młodych dorosłych z ADHD i nie jest liniowy, mówi dr Kathleen Nadeau., Dyrektor Chesapeake Psychological Services of Maryland i współautor książki Understanding Girls With ADHD. Jest dużo w górę i w dół, tam i z powrotem. Powoli, ale to nie znaczy, że nigdy tam nie dotrą. Czasami nie robią tego, dopóki nie skończą 35 lub 40 lat, tak było w przypadku Betsy. „Chyba nie osiągnęłam dorosłości, dopóki nie miałam czterdziestu lat” – przyznaje. Ale Betsy nie zdawała sobie sprawy, że powodem, dla którego jestem częściowo neurobiologiczny.
płaty czołowe mózgu, które biorą udział w ADHD, dojrzewają do 35 roku życia. W praktyce oznacza to, że ludzie z ADHD może spodziewać się pewne zmniejszenie ich objawy w czasie. Wielu z nich nie dorównuje dojrzałości emocjonalnej 21-latka aż do późnych lat 30-tych. tak więc podczas gdy większość osób kończących studia potrzebuje czasu, aby dostosować się do dorosłego życia, ludzie z ADHD potrzebują więcej czasu, więcej wsparcia rodziny i bardziej profesjonalnej pomocy.
więcej czasu
rodzice nie mogą rozwiązać problemów swoich dorosłych dzieci, ale ich działania mogą zaszkodzić lub pomóc. Porównywanie nowo ukończonych młodych dorosłych z ADHD do wyżej osiągających rówieśników i rodzeństwa boli. Cierpliwość pomaga.
rodzice naprawdę muszą zmienić swoje oczekiwania-mówi Nadeau, która w swojej praktyce widzi dziesiątki młodych dorosłych. Wiele z tego, co robię w pracy, to edukacja rodziców. Rodzice porównują swoje dzieci z ADHD do rówieśników, którzy idą na studia, robią staże i dostają dobrze płatną pracę. Staram się pomóc rodzicom zrozumieć, że są rzeczy, w których ludzie z ADHD są źli i zawsze będą. Potrzebują wsparcia, a nie krytyki.
jednocześnie absolwenci z ADHD muszą poświęcić więcej czasu. Nie śpiesz się tak bardzo, by się ustatkować-mówi Nadeau, który radzi ostatnim absolwentom, by spędzili rok lub dwa, żyjąc z dala od domu na własną rękę. Sugeruje, że podejmują pracę służalczą, aby się tymczasowo utrzymać, zanim zaangażują się w znaczącą karierę. Muszą najpierw rozwijać samodzielne umiejętności życiowe, mówi Nadeau, płacąc czynsz, rejestrując samochód, itp. Nie mogą przejść do samowystarczalności i wymagającej pracy z powodzeniem w tym samym czasie. A życie daleko stąd pozbawia rodziców ratunku.
Nadeau opowiada o jednej klientce, która wyruszyła na Alaskę, by odnaleźć siebie. – Jej rodzice byli wściekli-wspomina Nadeau. Chcemy, żeby nasze dzieci były naszymi klonami. Ale w tym czasie pracowała sobie drogę do pracy marketingowej, a w ciągu kilku lat pracowała z powrotem do pracy wykonawczej w firmie marketingowej o dużej mocy w swoim rodzinnym mieście.
czasem trzeba pozwolić dzieciom podążać za ich kaprysami.
więcej wsparcia dla rodziców
rodzice mogą oczekiwać, że ich dwudziestoosobowe dzieci z ADHD będą od czasu do czasu wracać do domu i nie powinni traktować tego jako katastrofy. Podobnie jak Betsy, młodzi dorośli z ADHD często muszą się przegrupować. Jest wiele rzeczy w tę i z powrotem, z sytuacji w mieszkaniu, która nie wychodzi z kolegą z pokoju, z powrotem do domu rodziców, z powrotem do mieszkania, z powrotem do domu. Musisz być gotów wspierać ich w tym okresie, ale z wyraźnymi ograniczeniami. Limity te powinny obejmować:
- wynajem: Powiedz im, że może się przeprowadzić do domu, ale po trzech miesiącach będą musieli płacić czynsz.
- telefony: muszą zgodzić się na zainstalowanie własnej linii telefonicznej, aby rodzina unikała kłótni nastolatków o korzystanie z niej.
- rzeczy: MUSZĄ BYĆ odpowiedzialni za osobiste pranie, sprzątanie i prace domowe.
- posiłki: są one odpowiedzialne za własne posiłki, ale są mile widziane, aby dołączyć do rodziny, tak długo, jak zostanie odpowiednio powiadomiony.
- wydatki: muszą płacić własne rachunki. Największym błędem, jaki popełniają rodzice, jest spłacanie kart płatniczych swoich dzieci-mówi Nadeau. Młodzi dorośli muszą nauczyć się hamować lub ponieść konsekwencje.
krótko mówiąc, rodzice powinni szturchać, ale nie naciskać, wspierać, ale nie rozpieszczać. Proces dojrzewania u osób z ADHD przebiega w drgawkach i rozpoczyna się. To proces, mówi Nadeau. Musisz pomóc im przejść do samowystarczalności. To nie stanie się z dnia na dzień.
bardziej profesjonalna pomoc
ludzie z ADHD absolutnie mają więcej problemów z przejściem od szkoły do pracy, mówi Sonya Goodwin-Layton, psycholog ADHD w Louisville, Kentucky. Nie mają jeszcze wystarczającej samodzielności, samodyscypliny, zdolności do zwracania uwagi, umiejętności zarządzania czasem, zdolności do łamania złożonych zadań lub skupienia się na dotrzymywaniu terminów.
Layton uważa, że typowe zapotrzebowanie pacjenta na stałą stymulację prowadzi do częstych zmian w pracy, co źle wygląda w CV. Jest to jeden z powodów, dla których szczególnie ważne jest, aby wybrać karierę i pracę z dodatkową starannością. Rzeczywiście, wiele czasu honorowane sposoby znalezienia zatrudnienia-mama jest przyjazny z szefem, lub sąsiad w dół ulicy posiada firmę B może być katastrofalne dla osób z ADHD, co prowadzi do rozczarowania, niepowodzenie, i nadmierne skoki pracy.
doradcy zawodowi: skontaktuj się z doradcą zawodowym. To główna rada ekspertów pracujących z młodymi dorosłymi z ADHD, którzy po raz pierwszy wchodzą na rynek pracy. Doradca zawodowy z doświadczeniem ADHD będzie biegły w dopasowywaniu mocnych i słabych stron z sytuacjami zawodowymi przyjaznymi ADHD. Na przykład nocne sowy mogą lepiej radzić sobie w zawodzie z możliwościami późnej zmiany, takimi jak gościnność. Jeśli problemem jest nadpobudliwość, doradca zawodowy może zasugerować zawody, które nie wymagają siedzenia przy biurku przez cały dzień.
wykwalifikowani doradcy mogą również korzystać z testów, takich jak Myers-Briggs Type Indicator, narzędzie do oceny osobowości, które pomaga doradcy rekomendować kariery i środowiska pracy w oparciu o to, jak osobowość klienta współdziała z jego ADHD. Na przykład:
ekstrawertycy z ADHD mogą się wahać w Biurze W Stylu Dilberta, ponieważ mogą być często rozpraszani przez współpracowników. Zamiast tego., mogą rozważyć sprzedaż w terenie, gdzie mogą dobrze wykorzystać swoją ekstrawersję.
intuicyjni ludzie z ADHD, którzy pękają z nowych pomysłów, mogą z początku wyróżniać się w kreatywnych zadaniach, ale mogą być zbyt rozproszeni przez własne myśli, aby śledzić projekty do końca. Prawdopodobnie będą musieli pracować w środowiskach o wystarczającej strukturze i nadzorze, aby pomóc im zachować koncentrację i produktywność.
z pewnością dla Betsy część znalezienia właściwej kariery oznaczała również porzucenie oczekiwań innych. Oboje rodzice i rodzeństwo Betsy byli absolwentami college ’ u, a ona stale czuła się, jakby nie mierzyła się. Jej poczucie porażki pogłębiały nieudane próby w dziedzinach takich jak finanse i medycyna, dziedzinach, które były zgodne z oczekiwaniami społeczno-ekonomicznymi jej rodziny, ale miały niewiele wspólnego z jej własnymi upodobaniami. Kiedy Betsy rozwinęła emocjonalną niezależność, która przychodzi z większą dojrzałością, w końcu znalazła się w sytuacji, która była dla niej odpowiednia.
trenerzy ADHD: podczas gdy właściwy wybór kariery zmniejsza ryzyko porażki, tendencje ADHD nadal mogą stanąć na drodze do sukcesu. Dlatego eksperci zalecają wynajęcie trenera ADHD, aby pomóc przetrwać pierwsze krytyczne lata pracy.
trenerzy ADHD są jak trenerzy sportowi, którzy pomagają graczom z boku. Zadaniem trenera jest rzucanie wyzwań, zachęcanie i motywowanie, mówi Nancy Ratey, współtwórczyni coachingu ADHD w Stanach Zjednoczonych. Ludzie z ADHD muszą odtworzyć elementy środowiska, które uczyniły ich sukces w przeszłości. Trenerzy mogą pomóc im odtworzyć te sukcesy, określając, co pomogło im odnieść sukces.”
trenerzy zwykle pracują telefonicznie, udzielając pomocy, konkretnych instrukcji i zachęty do trzech razy w tygodniu. Dla młodych dorosłych w pierwszej pracy, trener może:
- opracowanie systemów planowania i zarządzania czasem;
- opracowanie strategii skupiania się na zadaniach;
- pomoc w podziale dużych, przytłaczających zadań na mniejsze, łatwe do zarządzania części;
- wspieranie bardziej realistycznej oceny tego, co można osiągnąć w danym okresie czasu;
- Odgrywanie ról w celu poprawy interakcji społecznych i zawodowych klienta z kolegami, przełożonymi i innymi.
trener Madelyn Griffith-Haynie wspomina jednego z klientów ADHD, który uważał, że współpracownicy go unikają. Od razu zauważyła, że jego głos był bardziej jak krzyk. Przypuszczała, że kiedy rozmawiał ze współpracownikami, wycofali się, żeby nie krzyczał z bliska. W rzeczy samej, był tak nieświadomy swojego wpływu na ludzi, że podążał za nimi, dopóki nie zostali zepchnięci do kąta.
kiedy Griffith-Haynie zapytał go, czy kiedykolwiek zauważył, że ludzie się wycofują, zaczął płakać. Najwyraźniej myślał, że to dlatego, że ludzie go nie lubią, podczas gdy w rzeczywistości starali się unikać jego krzyczącego głosu. Griffith-Haynie zaczął od instruowania go, aby szeptał, gdy rozmawia z innymi z bliska. Po trzech miesiącach prób szeptania nauczył się mówić przy odpowiednim głośniku. Coaching załatwił sprawę.
rodzice mogą pomóc finansowo w coachingu, który może kosztować od 40 do 120 dolarów za godzinę. Ale kiedy koszty coachingu przekraczają środki rodziny, rodzice nigdy nie powinni działać jako trener dorosłego dziecka. To zbyt infantylne, mówi dr Nadeau. Przyjaciele rodziny i dojrzali rówieśnicy mogą zostać zatrudnieni, aby zapewnić pewne aspekty coachingu; na przykład przypominanie, Odgrywanie ról i przechodzenie przez zadania krok po kroku.
Niektórzy klienci proszą trenerów o prod, przypominanie, motywowanie, a nawet pieszczenie ich każdego dnia; potrzebują praktycznej pomocy w wstawaniu rano, punktualnym dojściu do pracy, wykonywaniu zadań i dotrzymywaniu terminów. Celem jest, aby Klient powtarzał odpowiednie zachowania, aż staną się nawykiem. Ogólnym celem coachingu jest ustanowienie rutyny, mówi Sonya Goodwin-Layton, która jest również certyfikowanym profesjonalnym trenerem.
w końcu większość ludzi z ADHD tam dociera, chociaż niektórzy nadal potrzebują pomocy na każdym kroku. Pracuję teraz z 39-latkiem, który tego lata kończy studia i pęka dumą-mówi Nadeau. „Teraz przeprowadzam go przez proces ubiegania się o pracę.
Zaktualizowano 25 sierpnia 2021
