PRETORIA, 27 marca 2018 r. – przyspieszenie redukcji ubóstwa i nierówności będzie wymagało połączenia polityk promujących wzrost sprzyjający włączeniu społecznemu poprzez zwiększenie dostępu do edukacji i tworzenie wykwalifikowanych miejsc pracy, zgodnie z niedawno opublikowanym raportem opracowanym wspólnie przez Bank Światowy, Departament Planowania, monitorowania i oceny Republiki Południowej Afryki (Dpme) i statystyki Republiki Południowej Afryki (Stats SA).
raport, przezwyciężanie ubóstwa i nierówności w RPA: Ocena czynników napędzających, ograniczeń i możliwości dokumentuje postępy, jakie kraj dokonał w radzeniu sobie z ubóstwem i nierównościami od zarania demokracji w 1994 roku. Przedstawiono w nim analizę różnych form ubóstwa i nierówności oraz ograniczeń, a także możliwości, jakie stwarza rynek pracy. W stosownych przypadkach Republika Południowej Afryki jest porównywana z rówieśnikami pod względem poziomu dochodów.
„rząd ma ogromne zainteresowanie znalezieniem skutecznych i trwałych rozwiązań problemów ubóstwa i nierówności w naszym kraju”, Dr. Nkosazana Dlamini-Zuma, minister w Prezydencji planowania, monitorowania i oceny, powiedział podczas niedawnego uruchomienia raportu.
raport pojawia się w czasie, gdy kraj stoi przed potrójnym wyzwaniem utrzymującego się wysokiego ubóstwa, nierówności i bezrobocia, pomimo znacznych postępów poczynionych przez rząd w podejmowaniu tego wyzwania od 1994 roku. W 2015 roku 55% mieszkańców RPA było biednych, żyjących poniżej krajowej górnej granicy ubóstwa 992 ZAR na osobę/miesięcznie. Ponadto przy współczynniku zużycia Gini na mieszkańca wynoszącym 0.63 w 2015 r. Republika Południowej Afryki jest jednym z najbardziej nierównych krajów na świecie. Ponadto bezrobocie w trzecim kwartale 2017 roku wyniosło 27,7%.
raport stwierdza, że chociaż ubóstwo w Republice Południowej Afryki spadło od 1994 r., pozostaje wysokie dla kraju o średnim dochodzie wyższym na poziomie 18,8% w 2015 r., przy użyciu międzynarodowej linii ubóstwa w wysokości 1,90 USD dziennie. Natomiast nierówności w konsumpcji na mieszkańca są uparcie wysokie i wzrosły od 1994 r. W sprawozdaniu stwierdza się, że Republika Południowej Afryki nie tylko opóźnia swoich rówieśników pod względem poziomu nierówności i ubóstwa, ale także opóźnia ich rówieśników pod względem inkluzywności wzrostu konsumpcji. W latach 2006-2015 wzrost wydatków konsumpcyjnych na poziomie 40% ludności był niższy niż w przypadku całej populacji i niższy niż w innych krajach o średnim dochodzie.
wykorzystanie różnych wymiarów nierówności pokazuje, że Afryka Południowa jest jednym z najbardziej nierównych krajów na świecie. W Republice Południowej Afryki nierówności majątkowe są bardzo wysokie, nawet wyższe niż nierówności konsumpcyjne i z czasem rosną-wynika z raportu. Najbogatsze 10% stanowią 71% majątku gospodarstw domowych, podczas gdy dolne 60% stanowią tylko 7% majątku netto, wynika z raportu. Podobne statystyki dla krajów Organizacji Współpracy Gospodarczej i rozwoju (OECD) wskazują, że średnio 10% najbogatszych gospodarstw domowych posiada 50% całkowitego bogactwa, podczas gdy 60% najniższych posiada tylko 13%. Według raportu własność aktywów finansowych jest jednym z czynników wpływających na nierówność majątkową, a Rasa i kapitał ludzki (Edukacja) mają bardzo wysokie zyski z generowania bogactwa, nawet wyższe niż w przypadku nierówności dochodowych lub konsumpcyjnych.
raport stwierdza również, że nierówność płac jest również bardzo wysoka, spotęgowana przez silną polaryzację między dwoma skrajnościami. Uporczywie wysokie różnice płacowe w Republice Południowej Afryki są związane ze składkami na umiejętności i różnicami między niewykwalifikowanymi, pół-wykwalifikowanymi i wysoko wykwalifikowanymi pracownikami. W sprawozdaniu stwierdza się, że Republika Południowej Afryki ma niedopasowanie umiejętności i problem bezrobocia strukturalnego z wieloma pracownikami, którzy nie posiadają umiejętności wymaganych przez pracodawców. Spowodowało to wysoki popyt na wysoko wykwalifikowanych pracowników, a następnie wzrost ich płac, podczas gdy płace dla pracowników pół-wykwalifikowanych uległy stagnacji, co doprowadziło do ogromnej polaryzacji płac i pojawienia się „brakującego środka”, który przyczynił się do wzrostu nierówności płacowych.
zgodnie z symulacjami przeprowadzonymi w tym badaniu, przy obecnej trajektorii wzrostu gospodarczego wynoszącej 0.3% w 2016/2017 r. Republika Południowej Afryki nie stworzy wystarczającej ilości miejsc pracy, aby osiągnąć swój cel określony w Narodowym Planie Rozwoju w celu wyeliminowania ubóstwa i nierówności do 2030 r. W sprawozdaniu wzywa się do interwencji, które jednocześnie stymulują wzrost i zmniejszają nierówności, argumentując, że prawdopodobnie będą miały znacznie większy wpływ niż interwencje, które tylko stymulują wzrost lub tylko zmniejszają nierówności.
„z tego raportu wynika, że poprawę życia ubogich można osiągnąć poprzez tworzenie wysokiej jakości miejsc pracy i zapewnienie lepszych możliwości zarabiania poprzez rozwijanie umiejętności i podnoszenie wydajności pracy”, powiedział Paul Noumba Um, Dyrektor Banku Światowego w Republice Południowej Afryki. – Jako Bank Światowy jesteśmy gotowi wspierać Republikę Południowej Afryki w jej wysiłkach zmierzających do rozwiązania potrójnego wyzwania, jakim jest wysokie ubóstwo, wysokie nierówności i wysokie bezrobocie.”
raport pokazuje również, że charakter czynników napędzających ubóstwo i nierówności zmieniał się z czasem wraz ze wzrostem znaczenia umiejętności i czynników rynku pracy, podczas gdy rola płci i rasy, choć wciąż ważna, zmalała. Dochody z rynku pracy były ważnym źródłem redukcji ubóstwa w latach 2006-2015, przy czym 58,3% ubóstwa spadało z powodu wzrostu dochodów z pracy. Ponadto w sprawozdaniu stwierdza się, że poprawa umiejętności i edukacji miała zasadnicze znaczenie dla zmniejszenia ubóstwa w Republice Południowej Afryki, chociaż w ostatnich latach maleje liczba powracających do edukacji, zwłaszcza do zawodów pół-wykwalifikowanych.
