Rama Nama jest okrzyknięta jako potężna mantra zdolna do łagodzenia cierpienia, dając ukojenie wzburzonemu umysłowi, a przede wszystkim zapewniając środki do zbawienia. Śpiewanie Rama Nama daje korzyści ze śpiewania tysiąca imion Pana, mówi Siva do Parvati, w końcowej części Wisznu Sahasranamy. Sita doświadczyła swojej skuteczności, gdy przedstawienie historii ramy przez Hanumana przyniosło jej nadzieję, wskazując Sri Godę Venkateswarę Sastrigal w dyskursie.
Valmiki opisuje całkowitą rozpacz Sity jako więźnia Ravany w Asoka Vana. Ravana dał jej dwa miesiące na spełnienie jego pragnień. Uwięziona wśród demoness i stale narażona na ich zagrożenia, czuje się bezradna jak dziecko zagubione w lesie. Zastanawia się, jak nadal żyje, mimo że jest poddawana tak ekstremalnym torturom fizycznym i psychicznym. Czy Dharma, którą podtrzymuje z taką szczerością, zawiodła, zastanawia się. Następnie postanawia odebrać sobie życie i podchodzi do drzewa, by powiesić się warkoczem.
w tym momencie następuje cudowna zmiana jej losu, gdy słyszy Imię ramy. Zaradny Hanuman wybrał ten moment, aby przedstawić swoją obecność, śpiewając chwałę ramy. Sita jest zaskoczona obserwowaniem dobrych wróżb i doświadcza dziwnej ulgi w rezonansie ramy Namy.
Hanuman obserwował psychiczną udrękę Sity i jak Boska para, która była całkowicie skupiona na sobie, cierpiała bóle rozłąki. Jego obecnym zadaniem było przedstawienie się i wyrażenie celu wizyty. Musiał przekonać Sitę, że jest posłańcem wysłanym przez ramę, a nie jakimś magicznym podstępem wyczarowanym przez Ravanę, aby ją oszukać. Uznał, że najlepiej jest to zrobić, powołując się na imię ramy i śpiewając jego pochwały.
Hanuman wyjaśnia przyjaźń między ramą a małpami, która okazała się wzajemnie korzystna. Następnie przekazuje sicie sygnet Rama. Wszystko to było możliwe dla Hanumana dzięki mocy ramy Namy. Uważa się, że odrzucił propozycję Rama, aby zabrać go do Vaikunta i wolał pozostać na tej ziemi, gdzie chwała Rama będzie śpiewana, a on może być częścią tego zawsze.
