dostępnych jest wiele wskazówek i technik, które pomogą czytelnikowi przeanalizować SONET. Do analizy sonetu czytelnik musi najpierw mieć podstawowe zrozumienie wiersza, jego tematu i formy. Metrum, rymy i figury mowy są również rozcięte. Obszerna analiza sonetu obejmie również informacje na temat tła poety oraz kontekstu historycznego tego konkretnego wiersza.
pierwszym krokiem do zrozumienia wiersza jest parafrazowanie go. Ponadto należy określić mówcę, punkt widzenia, temat i ustawienie. Ponieważ sonety są stosunkowo krótkimi wierszami, na te pytania można uzyskać jedynie niejasne odpowiedzi. Wiele sonetów to wiersze miłosne, w których mówca jest kochankiem, a podmiot-jego ukochaną.
analiza sonetu powinna określić temat danego wiersza. Tematem wielu sonetów jest miłość, czy to nieodwzajemniona miłość, oddzielenie od ukochanego, czy po prostu adoracja ukochanego. Inne dotyczą śmierci, zmiany lub procesu i wartości pisania. Kilka sonetów pełni niemal rolę parodii typowych sonetów miłosnych.
Sonety występują w dwóch formach, w tym sonecie Petrarskim i sonecie Szekspirowskim. Każda analiza sonetu musi określić, który rodzaj sonetu jest omawiany. Sonety petrarchana składają się zarówno z oktawy, jak i sestetu, z rymem zapisanym jako ABBAABBA CDECDE. Sonet Szekspirowski, znany również jako Sonet elżbietański, składa się z trzech quatrain i couplet, zazwyczaj ABAB CDCD EFEF GG.
rymy są istotną częścią analizy sonetu. Każda zmiana oczekiwanego rymu, taka jak rymowanka skośna lub rymowanka oko, powinna sygnalizować analizatorowi przegląd tej linii. Enjambment zwiększa szybkość i sprawia, że wiersz jest bardziej swobodny, podczas gdy końcówki dodają dodatkowego akcentu.
chociaż sonety są zawsze pisane pentametrem jambicznym, pisarze często zmieniają metrum dla podkreślenia. Trzy akcentowane sylaby z rzędu spowalniają wiersz, akcentując wszystkie trzy. Z drugiej strony dwie nieakcentowane sylaby, po których następuje akcentowana sylaba, przyspieszają czytanie, często nadając sonetowi lżejszy nastrój. Inne odmiany mogą dodawać różne akcenty.
w analizie sonetowej czytelnicy powinni zwrócić uwagę na wszystkie użyte postacie mowy. Niektóre, takie jak aliteracja, asonans i onomatopeja, pomagają wierszowi brzmieć tak, jak to oznacza. Inne, takie jak metafory i podobieństwa, pomagają czytelnikowi spojrzeć na temat na różne sposoby. Więcej efektów osiąga się za pomocą różnych figur mowy, w tym metonimii, synekdoche, personifikacji i kalamburów.
