Psychiatria społeczna Rashmi Parmar, M. D. omawia zaburzenie depersonalizacji, to uporczywe powtarzające się uczucie oderwania od siebie.
eksperci wyjaśniają, co go powoduje, jakie są objawy i jak go leczyć.
wielu z nas znalazło się w ruchu i czasami brakuje nam poczucia obecności. Ale jeśli doświadczycie uczucia dezorientacji co do tego, co robicie, gdzie jesteście, a może nawet kim często jesteście, może to oznaczać, że macie zaburzenie dysocjacyjne. Według Mayo Clinic zaburzenia dysocjacyjne to ” zaburzenia zdrowia psychicznego, które polegają na doświadczeniu rozłączenia i braku ciągłości między myślami, wspomnieniami, otoczeniem, działaniami i tożsamością.”
częstym, ale nieczęsto omawianym zaburzeniem dysocjacyjnym jest depersonalizacja, o której mówi nowojorski neuropsycholog Dr Sanam Hafeez, gdy czujesz się oderwany od swoich myśli i ciała. „Zaburzenie to uczucie, jakbyś obserwował siebie we śnie lub spoza swojego ciała”, wyjaśnia.
zaburzenie depersonalizacji często myli się z zaburzeniem derealizacji, jednak podczas gdy oba są podobne, istnieją kluczowe różnice. Z wyprzedzeniem dowiedz się, jakie są te różnice, w tym więcej o objawach depersonalizacji, co ją powoduje i jak ją leczyć.
co to jest zaburzenie depersonalizacji?
zgodnie z podręcznikiem diagnostycznym i statystycznym zaburzeń psychicznych, depersonalizacja jest zaburzeniem dysocjacyjnym opisanym jako trwałe lub nawracające uczucie oderwania lub oderwania od siebie. Jak wyjaśnia psychiatra z certyfikatem zarządu Dr Rashmi Parmar: „osoba może czuć się jakby była zewnętrznym obserwatorem swoich myśli, uczuć, działań lub ciała.”
zaburzenie depersonalizacji może powodować znaczne cierpienie i upośledzenie, ponieważ osoba żyje w zmienionym postrzeganiu własnego życia. Jednak nie jest to choroba psychotyczna ani urojenie, ponieważ są świadomi tych rozłącznych uczuć. „Pacjenci często opisują mi to jako niezwykle przerażające i niewygodne doświadczenie”, mówi dr Parmar.
co powoduje depersonalizację?
przyczyn zaburzeń depersonalizacji może być wiele. Dr Hafeez mówi, że traumatyczne wydarzenie lub długotrwały stres, taki jak nagła śmierć lub bycie świadkiem lub doświadczanie ekstremalnej przemocy, często mogą wywołać zaburzenie. Jest to również często związane z innymi zaburzeniami zdrowia psychicznego, takimi jak depresja, lęk, PTSD lub schizofrenia.
Dr Parmar dodaje, że zaburzenia depersonalizacji mogą być również spowodowane przez zmiany fizyczne lub zakłócenia w organizmie, takie jak choroby neurologiczne, takie jak epilepsja lub skomplikowane migreny, odstawienie narkotyków lub alkoholu lub skutki uboczne niektórych leków uspokajających.
jakie są objawy zaburzenia depersonalizacji?
„główne objawy obejmują, ale nie ograniczają się do poczucia robotyczności i braku kontroli nad ruchami lub mową, niezdolności do opisania lub rozpoznania emocji oraz poczucia oderwania od umysłu, doznań lub ciała”, Dr Hafeez.
Mayo Clinic zauważa, że jest to również powszechne uczucie emocjonalnego i fizycznego drętwienia, oderwania od wspomnień, jakby nie były one twoje, i zniekształcone postrzeganie twojego ciała, jak twoje kończyny są powiększone lub skurczone.
Jaka jest różnica między depersonalizacją a derealizacją?
zarówno derealizacja, jak i depersonalizacja wiążą się z poczuciem rozłączenia, ale depersonalizacja jest tym, jak postrzegasz siebie, podczas gdy derealizacja obejmuje to, jak postrzegasz świat zewnętrzny. „Tak więc w istocie, pierwszy warunek (depersonalizacja) kieruje nierealne postrzeganie w kierunku wewnętrznego ja, podczas gdy drugi polega na rzutowaniu tego uczucia na środowisko”, mówi dr Parmar.
„derealizacja jest wtedy, gdy czujesz się tak, jakbyś obserwował świat przez zasłonę i czujesz się oderwany od swojego otoczenia, ludzi i przedmiotów w nim zawartych”, dodaje dr Hafeez. Objawy obejmują uczucie bycia we śnie, jakbyś żył w nierealnym lub sztucznym świecie, zniekształcone postrzeganie dźwięku i uczucie upływu czasu zbyt szybko lub zbyt wolno.
jakie jest leczenie zaburzeń depersonalizacji?
według Dr. Parmara, większość ludzi doświadczy depersonalizacji lub derealizacji w pewnym momencie swojego życia. Jeśli jednak zaczyna to zakłócać twoją zdolność do funkcjonowania lub wydaje się, że nie znika, konieczne jest szukanie pomocy. Najczęstszym sposobem leczenia zaburzeń depersonalizacji jest poprzez psychoterapię.
„psychoterapia może pomóc jednostkom nauczyć się technik lub mechanizmów radzenia sobie, które odwracają ich uwagę od objawów i sprawiają, że czują się bardziej połączeni ze swoimi uczuciami i otaczającym ich światem”, mówi dr Hafeez.
Dr Parmar mówi zmniejszenie poziomu stresu może również odgrywać istotną rolę w leczeniu zaburzeń depersonalizacji. „Stosowanie technik redukcji stresu, takich jak umiejętności relaksacyjne, uważność i rozproszenie uwagi, może być dość skuteczne”, zauważa. „Utrzymanie dobrze zorganizowanej rutyny z odpowiednim odżywianiem, nawodnieniem, snem i ćwiczeniami może również pomóc w zmniejszeniu objawów.”
jeśli masz Epizod depersonalizacji, rozpraszanie się przez rzucanie zimnej wody Na twarz, wykonywanie nagłych szybkich ruchów, takich jak podskakiwanie lub głębokie oddychanie, może pomóc przywrócić twoją świadomość do rzeczywistości, mówi dr Parmar. A oprócz psychoterapii, obaj eksperci twierdzą, że przepisane leki, takie jak leki przeciwdepresyjne lub leki przeciwlękowe, mogą być pomocne.
ostatecznie nie bój się szukać pomocy u profesjonalisty, który pomoże Ci wrócić na właściwe tory.
