czego nauczyła nas reakcja na huragan Katrina jednego weterana o tym, jak pomagamy sobie nawzajem

trwa krajowa reakcja na pandemię koronawirusa. Kongres realizuje swoją część z pakietem pomocy ofiarom katastrof i bodźców gospodarczych. Nasza reakcja Federalna, jakkolwiek istotna, jest mniej krytyczna niż reakcja społeczności po społeczności na tę katastrofę. Stoimy przed wielkim sprawdzianem amerykańskiego kolektywizmu.

jako Marine brałam udział w Federalnej reakcji na huragan Katrina i byłam świadkiem na własne oczy znaczenia silnych społeczności, granic Federalnej reakcji i konsekwencji, gdy społeczność słabnie. Trzy dni po huraganie przybyłem do Nowego Orleanu dowodząc plutonem 70 Marines. Nasz Pluton zostaĹ 'wysĹ’ any na przedmieĺ ” cie w celu zwiÄ ™ kszenia prĂłb odzyskania.

burmistrz powiedział, że najważniejszą usługą, jaką możemy zapewnić, będzie pomoc osobom udzielającym pierwszej pomocy w opiece nad własnymi domami i rodzinami. Każdego dnia ludzie z jego listy przychodzili do magazynu, w którym się zatrzymaliśmy i zabierali ze sobą kilku Marines na pomoc. Wkrótce okazało się, że ludzie na tej liście nie byli najbardziej potrzebującymi. Marines na placach pracy wykonywali roboty kowalskie, sprzątali podwórka i, w jednym przypadku, czyścili czyjś basen. Lista, którą przekazał nam burmistrz, zawierała kilka osób udzielających pierwszej pomocy, ale jego definicja osoby udzielającej pierwszej pomocy obejmowała również wielu jego politycznych przyjaciół i sojuszników.

po tygodniu rozdarliśmy tę listę. Polegaliśmy na innych w społeczności, aby poprowadzić nas tam, gdzie nasza pomoc była potrzebna. W jednym przypadku, pracownik stacji benzynowej skierował nas do starszej pary. Drzewo spadło przez dach ich domu. Nie mając gdzie się podziać, nadal mieszkali w domu, nawet wśród ciągłych deszczy. Aby usunąć drzewo, potrzebujemy pił łańcuchowych, aby pociąć je na łatwe do opanowania kawałki. Nic dziwnego, że piły łańcuchowe nie były czymś, co rząd federalny Zwykle wydawał Marines. Więc pojechaliśmy do najbliższego Lowe ’ a. Po tym, jak wyjaśniliśmy sytuację do kierownika sklepu, który spojrzał na nas z marszczeniem brwi, on ustąpił i pożyczył nam cztery piły łańcuchowe i kilka dodatkowych drabin. Po prostu poprosił, abyśmy je przywieźli „nie za bardzo złamane”, o ile pamiętam. Tej nocy wyciÄ ™ liĹ „my drzewo i zawiesiliĺ” my Brezent nad dziurÄ … w dachu, ale dopiero po zniszczeniu piĹ 'y Ĺ’ aĹ ” cuchowej. Kiedy przywiozłem go z powrotem do sklepu, kierownik był dobroduszny, ale wręczył mi fakturę za kilkaset dolarów: „Zobacz, co możesz zrobić.”

spędziliśmy nieco ponad miesiąc w Nowym Orleanie. Moje doświadczenia pokazały, jak Wspólnota może się załamać, ale także jak może się zjednoczyć. Nauczyła mnie o naturze amerykańskiego kolektywizmu, który różni się od scentralizowanego kolektywizmu innych społeczeństw, takich jak Chiny czy Singapur. Kiedy poddajemy nasze indywidualne ja kolektywowi jako Amerykanie, robimy to głównie z własnej wolnej woli, a ponieważ nasze poddanie jest dobrowolne, ten kraj w swojej historii był w stanie czasami działać z niezrównaną wspólną wolą. Ta sama wola pozwoliła nam obalić największe imperium na ziemi, przetrwać dwie wojny światowe, umieścić człowieka na Księżycu i poprowadzić rewolucję informacyjną.

stoimy teraz przed kolejnym testem tego kolektywu. Możemy polegać tylko na sobie. Nazwij mnie sentymentalnym, ale wierzę w ogólną dobroć ludzi, zwłaszcza Amerykanów, i wierzę, że ta dobroć nas wciągnie. W dzisiejszych czasach często myślałem o powrocie z Katriny i wejściu do mojego biura obozowego Lejeune i zobaczeniu koperty siedzącej na moim biurku. Chłopaki z plutonu wzięli zbiórkę. Wiedzieli, że biurokracja Korpusu Marines nie zapłaci rachunku i zdecydowali, że my to zrobimy. W środku wystarczyło, aby kierownik w Lowe ’ s był cały.

skontaktuj się z nami [email protected].