(Lucas 14: 25-33; Marcus 10: 29-30; Matteüs 11:28-30)
Inleiding
ik ben altijd geneigd de voordelen van dingen die ik wens te overschatten en de prijs ervan te onderschatten. Mijn vrouw en ik hebben ons onlangs verbonden aan een ‘klein’ verbouwingsproject. Ieder van jullie die hetzelfde heeft gedaan, weet dat het een veel grotere verbintenis is geworden dan we hadden verwacht.
Dit is ook een gevaar in de kwestie van discipelschap. Herhaaldelijk heeft onze Heer het enthousiasme van enthousiaste kandidaten voor discipelschap afgekoeld door hen aan te sporen om de kosten ervan te overwegen.216 in evangelische kringen vandaag, lijkt er een trend in de tegenovergestelde richting. We dringen er bij mensen op aan om gered te worden en discipelen van onze Heer te worden, waarbij we de voordelen en zegeningen ervan benadrukken. We verbergen de werkelijke kosten van discipelschap en eventuele verplichtingen in de kleine lettertjes, als we ze al noemen.217
als we werkelijk volgelingen van onze Heer willen zijn op het pad van discipelschap, is het noodzakelijk dat we eerst de woorden van onze Heer ter harte nemen en de kosten van discipelschap tellen. Opdat we niet ten onrechte ontmoedigd of gedesillusioneerd raken, moeten we deze kosten ook afwegen tegen de voordelen van het volgen van Jezus. Alleen op deze manier kunnen we een intelligente beslissing nemen in deze beslissende kwestie van discipelschap.
de vereisten van discipelschap
in het evangelie van Lucas vinden we de vereisten van discipelschap beschreven door onze Heer.”Nu gingen grote menigten met hem mee; en hij draaide zich om en zei tegen hen, “als iemand tot Mij komt, en zijn eigen vader en moeder en vrouw en kinderen en broers en zusters niet haat, ja, en zelfs zijn eigen leven, kan hij niet mijn discipel zijn. Wie niet zijn eigen kruis draagt en na mij komt, kan niet mijn discipel zijn. Voor wie van jullie, wanneer hij een toren wil bouwen, gaat niet eerst zitten en berekent de kosten, om te zien of hij genoeg heeft om het te voltooien? Anders, wanneer hij een fundament heeft gelegd, en is niet in staat om te voltooien, allen die het observeren beginnen hem belachelijk te maken, zeggende: Deze man begon te bouwen en was niet in staat om te voltooien. Of welke koning, wanneer hij een andere koning in den strijd tegemoet gaat, zal niet eerst zitten en beraadslagen, of hij sterk genoeg is met tienduizend man, om den een tegen hem komende met twintigduizend tegen te komen? Of anders, terwijl de ander nog ver weg is, stuurt hij een delegatie en vraagt om voorwaarden voor vrede. Zo dan, niemand van u kan mijn discipel zijn, die niet al zijn bezit opgeeft” (Lucas 14:25-33).
vanuit één perspectief richt discipelschap zich op de kwestie van afhankelijkheid en onderwerping. Vanuit een andere richting zouden we kunnen zeggen dat discipelschap een volledige herschikking van onze prioriteiten inhoudt. Om een discipel van onze Heer te zijn vereist dat hij het belangrijkste in ons leven wordt. Dit is waar Lucas ons aan wilde herinneren toen hij de woorden van onze Heer opnam in het veertiende hoofdstuk van zijn evangelie. Overweeg samen met mij de herschikking van onze prioriteiten die door discipelschap worden geëist.(1) de discipel van Jezus Christus moet zijn meester boven zijn naasten plaatsen. “Zo iemand tot Mij komt, en zijn vader, en moeder, en vrouw, en kinderen, en broeders en zusters niet haat, … hij kan mijn discipel niet zijn” (Lucas 14:26).
we moeten allemaal begrijpen dat Jezus hiermee niet bedoelde dat we God en familie niet tegelijkertijd kunnen liefhebben—dat we alleen God kunnen liefhebben terwijl we degenen die ons dierbaar zijn haten.218 de Schrift spreekt ook duidelijk elders van onze verplichtingen aan onze gezinnen, echtgenoten, vrouwen en kinderen.
wat onze Heer bedoelt is dat onze liefde voor hem voorrang moet hebben boven alle andere. Onze gehechtheid aan hem moet groter zijn dan alle andere. Terwijl echtgenoten hun vrouwen moeten liefhebben (Efeziërs 5:25), moeten zij de Verlosser meer liefhebben. Geen enkele menselijke relatie zou intiemer moeten zijn, geen enkele menselijke band meer onafscheidelijk dan die tussen de discipel en zijn meester.
wij in Amerika kunnen nauwelijks de potentiële bedreiging begrijpen die familiebanden vormen voor het ware discipelschap. Zowel in de dagen van het Nieuwe Testament als door de kerkgeschiedenis heen, werden individuen geconfronteerd met het ultimatum om ofwel Jezus of familie te kiezen, maar niet beide. Veel Christenen zijn volledig verstoten en onterfd vanwege hun geloof in Christus, de Verlosser.
enkele jaren geleden, toen ik les gaf, had ik een klein Joods meisje als student. Meer dan wat dan ook ter wereld durfde ze haar ouders niet te vertellen over haar nieuwe geloof. Ze was een gehandicapt kind en door haar familie uitgedaagd worden zou rampzalig lijken.Niet alleen moet onze relatie met Christus voorrang hebben op familiebanden, onze vereniging met hem heeft voorrang op alle menselijke relaties. Vriendschap (of identificatie) met Christus zal onvermijdelijk resulteren in vijandschap met de wereld.
” If the world hates you, you know that it hate Me before it hated you. Indien gij van de wereld waart, zo zou de wereld haar eigen liefhebben; maar omdat gij niet van de wereld zijt, maar ik u uit de wereld verkoos, zo haat de wereld u” (Johannes 15:18 t / m 19).
de discipel van Christus verlangt misschien geen vervolging, maar hij kan er wel op rekenen.
” een discipel staat niet boven zijn leraar, noch een slaaf boven zijn meester. Het is genoeg voor de discipel dat hij wordt als zijn leraar, en de slaaf als zijn meester. Indien zij het hoofd des huizes Beelzebul geroepen hebben, hoeveel te meer de leden zijns huizes!”(Matteüs 10: 24-25).
(2) de discipel van de Here Jezus moet het volgen van Jezus boven het leven zelf waarderen. Het basisinstinct om het leven te behouden is inherent aan de hele schepping. Discipelschap vereist een toewijding aan de Heer Jezus die het instinct om ons eigen leven te behouden overtreft. De geschiedenis van de kerk bewijst voldoende dat deze eis door de eeuwen heen tot de dood van talloze christenen heeft geleid. Nogmaals, wij Amerikanen kunnen nauwelijks begrijpen de eisen van discipelschap zoals geconfronteerd door veel van onze vervolgde en onderdrukte broeders. Misschien kunnen zelfs in ons eigen leven omstandigheden in onze natie zo worden dat we de Betekenis van deze eis van devotie tot Christus boven het leven zelf gaan waarderen.(3) de discipel van Jezus Christus moet zijn toewijding aan Christus boven materiële bezittingen plaatsen. Ik heb de duidelijke indruk dat we nu beginnen te komen tot de echte crisis voor degenen onder ons die zelfgenoegzame, rijke, Amerikaanse christenen zijn. “Zo dan, niemand van u kan mijn discipel zijn, die niet al zijn bezit opgeeft” (Lucas 14:33).
simpel gezegd, We moeten God meer liefhebben dan we houden van geld en wat het kan kopen. Het verhaal van de rijke jonge heerser illustreert deze eis van discipelschap. Hij wilde een discipel van Onze-Lieve-Heer zijn (en dus het bijkomend voordeel van het eeuwige leven verkrijgen), maar niet ten koste van zijn materiële bezittingen.
ik denk niet dat de Bijbel leert dat men pas Christen kan worden nadat men zijn materiële bezittingen heeft afgestaan. Het is de houding achter onze welvaart die de cruciale factor is. Vaak zijn de armen materialistischer dan de rijken, want ze hechten te veel belang aan materiële dingen. Het verlangen om geld en materiële goederen te hebben is wat zondig is. In Bijbelse termen,” de liefde voor het geld (niet het bezit ervan) is een wortel van alle soorten van kwaad, en sommigen zijn door verlangen ernaar afgedwaald van het geloof, en hebben zich met vele pang doorboord ” (1 Timoteüs 6:10).
Paulus droeg degenen die rijk waren aan materiële dingen op Rijk te zijn aan goede werken, en niet te vertrouwen op de onzekerheid van rijkdom (1 Timoteüs 6:17-19). Dat is het punt. Niets mag wedijveren met onze toewijding aan en onze afhankelijkheid van de Heer Jezus.(4) de discipel van Jezus Christus moet dagelijks sterven uit eigenbelang. Zoals onze Heer sprak over zijn lot dat hem naar een kruis leidde, zo moet ook iedere ware discipel een kruis dragen. “Wie zijn eigen kruis niet draagt en na mij komt, kan mijn discipel niet zijn” (Lucas 14:27). Ons kruis moet niet verward worden met het kruis van onze Heer. Zijn kruis werd voor eens en altijd gedragen, terwijl het onze dagelijks moet worden opgenomen. “En Hij zeide tot hen allen:indien iemand na mij wil komen, die verloochene zichzelven, en neme dagelijks zijn kruis op, en volg Mij” (Lucas 9: 23).Zijn kruis was het instrument dat de zondeloze zoon van God ter dood bracht. Het opnemen van ons kruis betekent het dagelijks ter dood brengen van de zelfzuchtige verlangens en ambities van het oude zelf, onze lagere natuur( vgl. Romeinen 6: 1-14; 1 Korintiërs 15:31; 2 Korintiërs 4:7-12; Kolossenzen 2:20; 3:11). Er is een” christelijk ” lied dat mooi is gedaan, maar de theologie doet me krimpen. De woorden gaan ongeveer als volgt (wees dankbaar dat ik het niet probeer te zingen):
moet Jezus alleen het kruis dragen
en de hele wereld vrij gaan?
Nee, er is een kruis voor iedereen
en er is een kruis voor mij.
nu ben ik het ermee eens dat wij allen in dit leven moeten lijden en de smaad van Christus moeten dragen. Paulus noemt dit:” … vullen wat ontbreekt aan de verdrukkingen van Christus ” (Kolossenzen 1:24). Als christenen zullen wij lijden en vervolgd worden omwille van Christus, zoals onze Heer ons heeft gezegd. Maar ons lijden is geen verzoening; ze dragen niets bij aan onze redding, noch aan die van iemand anders. dagelijks ons kruis opnemen is spreken over onze bereidheid om alle zelfzuchtige en egoïstische ambitie opzij te leggen. Het betekent dat onze wens en ambitie niet is om onszelf tevreden te stellen, maar om de Verlosser te behagen. Hij, in plaats van het zelf, is het voorwerp van onze allerhoogste genegenheid. Hem behagen is het hoogste, meest overtuigende motief van ons leven.
wij komen er, net als de discipelen, niet erg goed uit op dit punt. Keer op keer de discipelen bleek een jockying voor positie, en een verlangen om voor te zijn op de andere elf. En herhaaldelijk berispte en instrueerde onze Heer hen op dit punt (vgl. Matteüs 18: 1ff.; 23:11-12; Marcus 9:34 E.V.; Lucas 9: 46-43; 22: 24,26). Het hoogste voorbeeld is dat van onze Heer die niet op zijn eigen plezier en troost lette, maar die gehoorzaam was tot het punt van oneindig lijden en dood voor onze redding (Filippenzen 2: 4-8).Als we al deze elementen samenbrengen, kunnen we concluderen dat het ware discipelschap Jezus Christus boven alles en iedereen plaatst. We waarderen zijn gemeenschap boven die van alle andere. Wij beschouwen het als een veel grotere zaak om aan hem verwant te zijn dan welke menselijke verwantschap dan ook. We zien zijn doelen, zijn verlangens, als veel belangrijker dan de onze.Op een menselijk vlak is discipelschap zoiets als het toetreden tot de strijdkrachten. Niemand kan zich aanmelden en toch zijn autonomie behouden. (Tenminste, zo was het vroeger!) Wanneer u wordt aangeworven, zijn uw eigen belangen ondergeschikt aan uw superieuren. Je eet als het je gezegd wordt, je krijgt verlof als het toegestaan is. Je draagt bij aan een groter doel door jezelf vervangbaar te maken voor dat doel. En zo is het tot op zekere hoogte ook met het discipelschap (vgl. Lucas 9: 57-62).
de beloningen van discipelschap
met de eisen van discipelschap die zo veeleisend zijn, zijn we niet erg geschokt dat zo weinigen het pad van discipelschap naar onze Heer kozen. In feite kunnen we ons afvragen waarom iemand zou kiezen om dit te doen. Laat me enkele principes van discipelschap voorstellen die dwingende redenen blijken te zijn om een volgeling van Jezus Christus te zijn. Zoals we zullen zien, maken de beloningen van discipelschap haar eisen bleek. De eerste beginselen van het discipelschap zijn te vinden in het Evangelie van Matteüs: “komt tot Mij, allen die vermoeid en zwaar beladen zijn, en Ik zal u rust geven. Neemt mijn juk op u en leert van Mij, want ik ben zachtmoedig en nederig van hart, en gij zult rust vinden voor uw zielen” (Matteüs 11:28-30).
principe 1: We moeten allemaal een meester hebben, en niemand is milder dan de Verlosser. De Schrift maakt duidelijk dat wij slaven zijn van alles wat ons beheerst (Romeinen 6:16). Sommigen zijn de slaven van het lichaam en zijn eetlust. Anderen onderwerpen zich aan een religieus systeem. Onze Heer beschreef de slaven in het Jodendom van hun tijd als ‘vermoeid en zwaar beladen’ (Matteüs 11:28). Het is moeilijk om een meer passende beschrijving te bedenken. Uiteindelijk, als we niet de dienaren van Jezus Christus zijn, zijn we slaven van de zonde en Satan (Romeinen 6:16). Wat een wrede leermeester is hij!
daarentegen is onze Heer ‘zachtmoedig en nederig van hart’ (Matteüs 11:29). Zijn discipel zijn is geen sombere taak, geen sleur, maar een lust, geen last, maar een zegen. Terwijl de schriftgeleerden en Farizeeën het over het volk heersten en in trots en arrogantie regeerden, gaf Jezus zijn leven voor zijn schapen. Hij nederig en zacht leidt zijn eigen. Hoewel het pad ruw is, is de weg zeker, want we hebben een zachte en bekwame gids.Principe 2: hoewel de eisen van discipelschap groot zijn, verlangt hij nooit iets van ons wat hij ons niet toestaat te doen. We hebben gezien dat de eisen voor discipelschap streng zijn. Hoe kan Jezus dan spreken over zijn last als ‘licht’ en zijn juk als ‘gemakkelijk’? Waarom is de weg der joodse schriftgeleerden en Farizeen zwaar, en hun last zwaar? Het is omdat ze veel vragen en niet eens een beetje hulp geven (Matteüs 23:4). Maar wat onze Heer verwacht, laat hij ons doen. Dat is het cruciale verschil. Laten we niet nadenken over de eisen van het discipelschap zonder ook na te denken over de dynamische enablement die hij biedt om daaraan tegemoet te komen.Principe 3: Het is alleen aan zijn discipelen dat onze Heer zijn diepste gedachten en intiemste geheimen openbaart. Terwijl onze Heer duidelijk sprak tot Zijn discipelen van zijn bedoelingen, deze werden zorgvuldig verborgen voor de massa ‘ s. “En hij sprak niet zonder gelijkenissen tot hen, maar hij legde alles in het geheim uit aan zijn discipelen” (Marcus 4:34). De reden hiervoor werd gezocht door Zijn discipelen, en de Heer legde het uit toen hij zei: “U is het geheimenis van het koninkrijk Gods gegeven; maar degenen die buiten zijn krijgen alles in gelijkenissen” (Marcus 4: 11, vgl. ook vers 12). Discipelschap brengt iemand op een niveau van intimiteit met de Heer dat anderen niet kunnen ervaren. Het is voor zijn intieme vrienden (vgl. Johannes 15: 15) dat zijn intieme geheimen worden onthuld.Principe 4: onze beloningen als discipelen zijn niet gebaseerd op de omvang van onze daden, maar op hun motief. Velen, naar mijn mening, schuwen zich af van discipelschap omdat ze voelen dat ze weinig of niets hebben om bij te dragen, en dus dat hun beloningen weinig zullen zijn. We hebben al het principe vastgesteld dat God ons niet kiest op basis van onze potentiële bijdrage. Hij kiest de dwaze dingen van deze wereld (1 Korintiërs 1:26-31). De basis voor onze beloningen als discipelen wordt gedefinieerd in het Evangelie van Matteüs:
“wie u ontvangt, ontvangt Mij, en wie Mij ontvangt, ontvangt Hem die mij gezonden heeft. Wie een profeet ontvangt in de naam van een profeet, zal een beloning van een profeet ontvangen; en wie een rechtvaardige ontvangt in de naam van een rechtvaardige, zal het loon van een rechtvaardige ontvangen. En wie in de naam van een discipel aan een van deze kleintjes zelfs een beker koud water te drinken geeft, Waarlijk, Ik zeg u dat hij zijn loon niet zal verliezen ” (Matteüs 10:40-42).
ik begrijp uit deze tekst dat beloningen niet zozeer gebaseerd zijn op de omvang van onze dienst, maar op de oprechtheid van onze motieven; niet zozeer op de reactie op onze dienst als op de reden daarvoor. En als wij onze Heer gehoorzamen en hem behagen, dan is er voor ons een beloning. Principe 5: onze grote beloning is Jezus zelf. Telkens als we beginnen na te denken over deze kwestie van beloningen en zegeningen, laten we nooit vergeten dat hij onze grote beloning is. In het boek Hebreeën wordt ons verteld dat God “een beloner is voor hen die hem zoeken” (Hebreeën 11:6). God zei ook tegen Abram: “ik ben uw schild en uw grote beloning” (Genesis 15:1).
als we alleen voor de extralegale voordelen volgelingen van onze Heer willen zijn, zijn we er alleen in geslaagd om materialisme en eigenbelang de voordeur uit te schoppen en hen via de achterdeur binnen te halen. Hij is onze beloning. De kosten van discipelschap zijn niets vergeleken met de rijkdom van de Gemeenschap met hem.Principe 6: Er is niets dat de Heer zijn discipel ontkent, dat voor zijn uiteindelijke goed is, en niets dat hij wegneemt, dat hij niet vervangt door iets beters. In de Hof van Eden slaagde Satan erin Eva te misleiden door te denken dat wat God verbood echt goed was en dat God daardoor niet echt goed was. Satan verandert altijd de prijskaartjes en de etiketten. Als we bij de kwestie van discipelschap komen, wil Satan dat we aan de negatieve kant van het grootboek staan. Hij wil dat we nadenken over wat we missen. Maar God onthoudt geen goed voor hen die hem volgen: “want de Here God is een zon en schild; de Heer geeft genade en heerlijkheid; hij onthoudt geen goed voor hen die oprecht wandelen” (Psalm 84: 11; vgl. Psalm 34: 10).
maar nog meer dan dit, wat God wegneemt vervangt hij door iets nog beter. Kijk naar deze woorden uit het Evangelie van Marcus, hoofdstuk 10:
“Jezus zei:’ Voorwaar, Ik zeg u, er is niemand die huis of broers of zusters of moeder of vader of kinderen of boerderijen heeft verlaten, omwille van mij en omwille van het evangelie, maar dat hij honderd keer zoveel zal ontvangen nu in de huidige tijd, huizen en broers en zusters en moeders (let op het weglaten van vader) en kinderen en boerderijen, samen met vervolgingen; en in de komende wereld, eeuwig leven'” (Marcus 10:29-30).
ziet u het principe achter deze belofte? God houdt slechts in wat niet goed voor ons is. Wat hij achterhoudt, vervangt hij door iets veel beters. Nu wordt het christendom vaak beschuldigd van het beloven van ‘pie in the sky, bye and bye.”En, met bepaalde kwalificaties, moeten we zeggen dat dit zeker waar is. God belooft veel grote zegeningen in de toekomst. Maar,om een inzichtelijke schrijver te citeren, 219 de meeste discipelen zouden erop staan dat ze al een groot stuk van de taart hebben ontvangen.
implicaties en toepassing
de relevantie van deze zaken is bijna te voor de hand liggend om op te noemen, maar ik herhaal enkele toepassingsgebieden. Ten eerste moeten we de eisen van discipelschap niet te veel benadrukken of te veel benadrukken. Velen die ontdekken wat er bij het ware discipelschap betrokken is, zullen het vermijden, net als de rijke jonge heerser. Maar als we goed nadenken over de beloning van het volgen van Jezus, samen met de alternatieven daarvoor, moeten we snel concluderen dat er geen andere weg is, er is geen betere weg, er is geen gemakkelijkere weg, dan zijn weg.Ten tweede moeten we de dwaasheid zien van degenen die denken dat ze het ‘beste van beide werelden’ krijgen wanneer ze vertrouwen op de Heer Jezus Christus en dan ver achterlopen in het dagelijks leven. De theorie is dat we door de geestelijke omheining te overbruggen van de zegeningen van de hemel kunnen genieten terwijl we ook de geneugten van de zonde voor het heden kunnen opzuigen. Discipelschap moet niet alleen worden begrepen als het offeren van aangename vreugden voor toekomstige beloningen.220 discipelschap is Gods voorziening voor een doelgericht en plezierig leven in het heden, evenals een zalige eeuwigheid in de aanwezigheid van God, Zijn engelen en de heiligen. Niemand dan de discipel van onze Heer leeft het leven tot het maximum.
bent u een discipel van Jezus Christus? Is hij de belangrijkste persoon in je leven? Zo niet, dan wordt je ten volle uit het leven bedrogen. Heb je de kosten van discipelschap overwogen, evenals de beloningen? Als je dat doet, zul je concluderen dat de weg van discipelschap geen weg is; het is de weg. Moge God ons toestaan zijn discipelen te worden door Zijn genade.
216 Cf. Matteüs 19: 16-22; Lucas 9: 57-62; 14: 25-33.
217 ” de aard van de bediening die hier in gedachten is begint met het benadrukken, in een evangelistische context, het verschil dat het worden van een christen zal maken. Niet alleen zal het een man vergeving van zonden, vrede van het geweten, en gemeenschap met God als zijn vader te brengen; het zal ook betekenen dat door de kracht van de inwonende geest, hij in staat zal zijn om de zonden te overwinnen die hem voorheen beheersten, en het licht en de leiding die God hem zal geven zal hem in staat stellen om een weg te vinden door problemen van leiding, zelfvervulling, persoonlijke relaties, Hart ‘ s verlangen, en dergelijke, die hem tot nu toe volledig had verslagen. Nu, zo gesteld, in algemene termen, deze grote verzekeringen zijn schriftuurlijk en waar—Prijs God, ze zijn! Maar het is mogelijk om ze zo te benadrukken, en zo de ruigere kant van het christelijke leven te bagatelliseren—de dagelijkse kastijding, de eindeloze weg met zonde en Satan, de periodieke wandeling in duisternis—om de indruk te wekken dat het normale christelijke leven een perfect bed van rozen is, een stand van zaken waarin alles in de tuin altijd mooi is en problemen niet langer bestaan—of, als ze komen, hoeven ze alleen maar naar de troon van genade te worden genomen, en ze zullen meteen wegsmelten. Dit is om te suggereren dat de wereld, het vlees en de duivel, een mens geen ernstige problemen zullen geven als hij eenmaal Christen is; noch zullen zijn omstandigheden en persoonlijke relaties ooit een probleem voor hem zijn; noch zal hij ooit een probleem voor zichzelf zijn. Dergelijke suggesties zijn echter ondeugend, omdat ze vals zijn.”J. I. Packer, Knowing God (Downers Grove: InterVarsity Press, 1975), p. 222.
218 ik moet hier opmerken dat sommigen, in de naam van christelijke toewijding aan Christus, hun gezinsverantwoordelijkheden hebben verwaarloosd of opgegeven, en met aanzienlijke schade, terwijl ze oprecht veronderstellen dat ze de instructies van onze Heer in deze passage gehoorzaamden. Deze tekst moet, net als alle andere, worden geïnterpreteerd en toegepast in het licht van alle andere geschriften op dit punt. Wanneer de Heer de hoogste prioriteit heeft in ons leven, merken we dat onze familieverplichtingen ook serieuzer worden genomen. We gehoorzamen hem door onze vrouwen lief te hebben zoals hij de gemeente liefhad (Efeziërs 5:25). We onderwerpen ons aan onze echtgenoten als aan de Heer (Efeziërs 5:22). Wij gehoorzamen de ouders en eren hen (Efeziërs 6:1,2). We gaan liefdevol om met onze kinderen (Efeziërs 6:4).219 R. T. France, I Came to Set the Earth on Fire (Downers Grove: InterVarsity Press, 1976), blz. 64.
220 dit is echter een aspect van het christelijke leven (vgl. 1 Korintiërs 9: 24-27, Hebreeën 11: 24-26). Het punt dat ik wil maken is dat de offers die we in dit huidige leven brengen, zowel nu als in de eeuwigheid in ons voordeel zijn.
