chociaż niektóre ryby morskie rozmnażają się i rosną dość łatwo w niewoli, inne są bardziej problematyczne. Jedną z głównych trudności w hodowli tych ryb jest dostarczanie odpowiedniego pokarmu dla larw. W naturze wiele ryb morskich zależy od widłonogów jako pierwszego pokarmu, ale bardzo niewiele gatunków widłonogów morskich zostało z powodzeniem uprawianych na skalę odpowiednią do wykorzystania w akwakulturze domowej. Miejmy nadzieję, że ta kolumna dostarczy podstawowego tła do biologii i cyklu życia widłonogów, a także zapewni prostą procedurę uprawy własnych widłonogów. Procedury opisane poniżej zaczerpnięte są z podstawowego zrozumienia wymagań życiowych zwierzęcia oraz z praktycznego zrozumienia do czego hobbysta domowy ma dostęp. Moim zdaniem uprawa widłonogów może wnieść istotny wkład w akwakulturę domową, gdy narybki ryb są zbyt małe, aby jeść rotifery jako pierwszy pokarm.
wiadomo, że dla wielu gatunków smażonych ryb żywa żywność jest niezbędna w pierwszych krytycznych etapach pierwszego karmienia. W oceanach potencjalnymi produktami spożywczymi najbardziej prawdopodobnymi dla larw ryb są stadia nauplius widłonogów. Widłonogi prawdopodobnie były ważne w diecie wielu ryb podczas ich ewolucji, a skuteczne strategie drapieżnictwa ewoluowały w celu przechwytywania widłonogów jako podstawowego pokarmu. Widłonogi morskie są szczególnie przydatne jako pokarm dla narybku ryb. Zakres rozmiarów (od 100um nauplii do 1000um dorosłego) mieści się w pysku wielu ryb larwalnych. Widłonogi nauplii wywołują silną reakcję pokarmową wielu larw ryb, a widłonogi mają naturalnie wyższy poziom zasadniczo kwasów tłuszczowych.
obecnie najprostszym sposobem na dostarczenie widłonogów do domowej akwakultury jest ich wychwytywanie za pomocą siatki na wolności; jednak ponieważ nasza kolumna koncentruje się na kulturze domowej, wyjaśnimy proste instrukcje dotyczące widłonogów Kultury domowej.
widłonogi
widłonogi są klasą zwierząt w obrębie większej grupy skorupiaków. Grupa jest zróżnicowana, z ponad 10 000 różnych gatunków w wielu różnych niszach ekologicznych. Widłonogi występują w większości organizmów morskich i słodkowodnych. Wiele gatunków widłonogów jest pasożytniczych, inne pływają swobodnie w ramach planktonu, podczas gdy inne są bentosowe (zamieszkujące dno) lub żyją na innych organizmach lub wokół nich. Niewiele wolnożyjących widłonogów jako dorosłych przekracza 2 mm długości. Zidentyfikowano trzy główne grupy wolnożyjących widłonogów: Calanoida, głównie swobodnie pływające zwierzęta planktoniczne, Cyclopoida, która może być planktoniczna lub denna, i Harpacticoida, które są całkowicie bentosowe.
widłonogi przechodzą bardzo wyraźne etapy życia. Wyłaniają się z jaja jako nauplius, Zwykle długości 100 – 150um. Po sześciu etapach naupliusa (określanych jako etapy N1 do N6), przy wzroście między każdym etapem, zmienia się kształt ciała i następuje seria Zwykle sześciu etapów copepodida (określanych jako etapy C1 do C6). Ostatnim z tych stadiów jest dorosły, w którym można zidentyfikować różne płcie. Rozmnażanie ma charakter płciowy, a w niektórych częściach morza larwy nauplius widłonogów calanoid są najliczniejszymi zwierzętami metazoańskimi.
historia życia i rozwój
zapłodnione jaja są przechowywane w worku przeciwko urosomowi samicy. Po pierwszym uwolnieniu jaja wydają się ciemnobrązowe. Jak zarodki rozwijać kolor i odcień rozjaśnia aż Dojrzałe zarodki pojawiają się jasnobrązowe z ciemnym miejscu oczu tylko widoczne w każdym. Larwy naupliusa wyłaniają się z worka jajowego i swobodnie pływają. Nowo uwolnione nauplii mają do czterech lub pięciu małych kropelek lipidowych regularnie rozmieszczonych w jamie ciała. Pierwszy etap naupliusa (N1) jest bardzo krótki (kilka godzin) przed przemianą zwierząt Do N2, a następnie szybki wzrost do N6. Po N6 następuje pierwszy etap kopepody (C1). Na tym etapie ogólna forma ciała zmieniła się z „gruszkowego kształtu” naupliusa na ogólną formę dorosłego z widocznymi pierwszymi czułkami i wyraźnym podziałem na prosomy i urosomy. Gdy zwierzę rozwija się w stadiach C1 do C6, liczba par nóg pływających wzrasta z jednego do pięciu, a całkowity rozmiar wzrasta. Pomiędzy każdym etapem rozwoju zwierzęta zrzucają poprzedni egzoszkielet. W stadium C5 można po prostu wykryć genikulate czułki samców, ale przez C6 (dorosły) ta cecha jest widoczna. Długość prosomowa samic jest nieco większa niż u samców. Po osiągnięciu stadium końcowego (C6 lub dorosłego) nie następuje dalsze linienie. Czas rozwoju zależy od temperatury. W temperaturze 25°C stadia zarodka i naupliusza są zakończone w ciągu 4 – 5 dni, a pełna dojrzałość (zarodek – dorosły) w sumie 10 – 12 dni. Nauplii pływają nieustannie i są przyciągane do światła kierunkowego. Etapy Copepodid są stopniowo mniej przyciągane do światła i w etapie C4 zaczynają się przyłączać do substratów. Dojrzałe zwierzęta przyczepiają się do substratów przez czas wahający się od Sekund Do minut.
siedlisko
populacje widłonogów znajdują się w siedliskach, w których zasolenie waha się od prawie słodkiej wody do > 35 PPT. Mogą wytrzymać temperatury w zakresie od 10 do 28°C i jakość wody, która jest dość podejrzana.
jako przykład G. imparipes, jako pojedyncze zwierzęta, może wytrzymać zmiany zasolenia w szerokim zakresie. Mogą przetrwać w temperaturach od ~6°C do 28°C i tolerować okresy bez jedzenia. Dorosłe widłonogi mogą magazynować energię w dużych rezerwach lipidowych i utrzymywać się bez dodatkowego pokarmu. Zarodki są chronione przez noszenie do momentu wylęgu nauplii swobodnie pływających, a współczynnik przeżywalności osobników młodocianych jest zwiększany przez inwestowanie przez rodziców rezerw pokarmowych w zarodek. Oznacza to, że wiele gatunków widłonogów jest wystarczająco odpornych, aby wytrzymać rygory uprawy domowej.
Temperatura
chociaż wiele widłonogów może przetrwać w szerokim zakresie temperatur (6-28°c), najlepsza równowaga zdrowia zwierząt i produkcji hodowlanej występuje między 20-25°C. przy niższych temperaturach wzrost i tempo produkcji jaj spada, a przy wyższych temperaturach jakość wody w hodowli jest trudna do utrzymania. Zwierzęta mogą być utrzymywane w zalecanym zakresie temperatur, a następnie wykorzystywane w wyższej temperaturze.
ruch
wiele widłonogów calanoid posiada dwa różne sposoby poruszania się. Płynny, szybujący, pływający ruch jest osiągany przez siłę wytwarzaną podczas zamiatania drugiej anteny z wysoką częstotliwością. Ruch ten osiąga zarówno ruch karmienia, jak i pływania. Typowa orientacja ciała podczas pływania jest z ciałem utrzymywanym pod kątem 45° do poziomu.
szybszy ruch przez wodę występuje, gdy zwierzęta „wiosłują” z pięcioma parami odnóży, co skutkuje krótkimi momentami gwałtownego ruchu przez wiele długości ciała.
wielkość ciała
widłonogi w pierwszym stadium naupliusa mają 125 µm długości i 65 µm szerokości. Te rosną do ~310µm długości przez N6. Dla widłonogów i dorosłych długość prosomy jest najdogodniejszym opisem wielkości. Dorosłe G. imparipes mają długość prosomów 750µm-950µm w zależności od temperatury, w której się rozwinęły. Podobnie jak w przypadku innych zwierząt bezkręgowych, tempo wzrostu jest obniżone na niskim końcu tolerowanego zakresu temperatur, podczas gdy ostateczny rozmiar ciała dorosłych jest większy dla tych uprawianych w chłodniejszej niż te uprawiane w cieplejszej wodzie.
zawartość odżywcza
wszystkie widłonogi nie mają takiej samej wartości jak dieta ryb larwalnych. Ryby larwalne potrzebują w swojej diecie szczególnie długiego łańcucha wysoko nienasyconych kwasów tłuszczowych (Hufa), aby zapewnić prawidłowy rozwój układu nerwowego. Hufy te nie są syntetyzowane przez zwierzęta, ale wytwarzane są przez fitoplanktony. Dobrze karmione widłonogi prawdopodobnie mają zapasy tych HUF, a zatem są korzystne w diecie ryb. Te widłonogi, które żywią się padliną na detrytusie lub drapieżnictwem na ciliatach lub rotiferach, mają większy udział kwasów tłuszczowych w swoich zapasach, które zostały zsyntetyzowane z bakterii, a nie z fitoplanktonów. Widłonogi te mają mniejszą wartość w diecie dla ryb larwalnych.
jeśli widłonogi, które przechowują wysoki poziom lipidów i przenoszą zarodki w sprzęgle, mają odpowiednie fitoplanktony w swojej diecie, ich wartość jako elementu żywnościowego dla ryb wzrasta. Zdrowa populacja tych wzbogaconych fitoplanktonem widłonogów obejmie dorosłe samice ze świeżym pokarmem algowym w jelitach, lipidami w magazynach i jajami rozwijającymi się w ich układach rozrodczych. Badania wykazały, że te wzbogacone zwierzęta są preferencyjnie wybierane przez karmienie ryb.
żywienie
przydatki do żywienia w górnej części prosomy są wykorzystywane do zbierania pokarmu. Kiedy widłonóg karmi się, druga antena bardzo szybko przesuwa się do tyłu i do przodu, aby wytworzyć prąd wody, który przepływa przez grzebienie drobnych zestawów na pierwszej i drugiej szczęce. Te zestawy usuwają potencjalne cząstki pokarmu z wody. Pokarm jest następnie przenoszony do jamy ustnej. U zwierząt, które aktywnie żerują, jelito wydaje się zabarwione przez spożywany pokarm. Gdy widłonogi mają dostęp do obfitego pokarmu, wytwarzają kał w odstępach ~20 minut. Granulki kału można zwykle zobaczyć w dolnych jelitach dobrze karmionych zwierząt. Każdy osad jest zawarty w błonie chityny, która jest uwalniana przez zwierzę.
Hodowla widłonogów
istnieje wiele powodów dla widłonogów kulturowych i każdy z tych powodów ma swój własny zestaw wymagań, aby ocenić sukces. Do celów tej dyskusji użyjemy podstawy hodowli widłonogów, aby zapewnić bardziej zróżnicowaną żywą żywność dla akwarium rafowego. Należy również rozumieć, że jest to tylko jeden sposób na osiągnięcie pożądanych rezultatów i podobnie jak większość rzeczy w tym hobby, istnieje wiele sposobów na osiągnięcie sukcesu.
części
pierwszym krokiem, jak w każdym projekcie, jest montaż części, których będziemy potrzebować do projektu.
- 1 – 10 zbiornik gal
- 1-Mała Pompa Powietrza
- 1-2 zawór powietrza gang
- 1 – 36″ ¼ „sztywna rura (cięta na dwa równe kawałki)
- 1 – 12″ Sekcja ¼ „Linii Lotniczych
- 1 – 24″ sekcja ¼ „linii lotniczych
- 1 – 36″ przekrój ¼ ”
- 1-pokrywa akrylowa z otworami na sztywną rurkę
montaż
następnym krokiem jest montaż części.
- podłącz pompę powietrza do zaworu gangu za pomocą 12 „sekcji ¼” linii lotniczej.
- Podłącz każdy zawór gangu do dwóch pozostałych sekcji linii lotniczych.
- podłącz kawałek sztywnego przewodu do końców dwóch sekcji linii lotniczych.
- włóż sztywną rurkę do dwóch otworów w pokrywie akrylowej. Umieść je na przeciwległych końcach zbiornika. Pozwoli to na lepszy przepływ przez zbiornik.
Wybierz źródło fitoplanktonu do karmienia widłonogów
fitoplankton można znaleźć z wielu źródeł, w tym z hodowli domowej. Dostępny w handlu fitoplankton będzie zwykle bardziej skoncentrowany niż hodowle domowe. Na zdjęciu poniżej znajdują się przykłady żywego fitoplanktonu morskiego DT, żywego FeedDiet planktonu Reed Mariculture i typowej 2-litrowej butelki fitoplanktonu uprawianego w domu. Które kiedykolwiek źródło zdecydujesz się użyć, upewnij się, że używasz zgodnie z instrukcjami, aby zapobiec zanieczyszczeniu i zepsuciu.
Nannochlropoza jest moim ulubionym fitoplanktonem do karmienia widłonogów. Inne mogą działać również lub lepiej, ale Nannochlropsis jest szeroko dostępny zarówno ze źródeł komercyjnych, jak i domowych.
gdy mamy fitoplankton, musimy wypełnić zbiornik hodowli odpowiednią ilością fitoplanktonu. Aby zapobiec rozlaniu i niektórym bałaganom, zazwyczaj napełniam zbiornik mniej niż w połowie pełny.
teraz mamy zbiornik Kultury napełniony i gotowy na widłonogi, jeszcze nie teraz. Musimy się upewnić, że parametry zbiornika są w zasięgu.
Temperatura-do hodowli widłonogów nie używam podgrzewacza zbiornika. Odniosłem wielki sukces z temperaturą pokojową. Co to jest temperatura pokojowa? Oznacza to pokój, który jest zazwyczaj uważany za wygodny. Nie obejmuje To pokoju bez izolacji po północno-zachodniej stronie Domu na równinach Północnej Dakoty w styczniu.
zasolenie-najlepiej dopasować zbiornik do zbiornika do karmienia. Pomaga to wyeliminować możliwość szoku zasolenia dla widłonogów.
przepływ powietrza – dzięki zbiornikowi do hodowli wypełnionemu fitoplanktonem możemy ustawić przepływ powietrza. To nie musi być mocne, ale musi zapewnić pewien obieg. Odkryłem, że dostosowanie przepływu powietrza do szybkości wystarczająco powolnej, aby policzyć pęcherzyki, aby były odpowiednie.
oświetlenie-oświetlenie pomieszczeń lub świetlówki o małej mocy.
dodawanie Copepodów
jeśli pomyślnie zakończyliśmy wszystkie powyższe, możemy teraz dodać copepody. Dodając widłonogi staraj się zapewnić, że są w pobliżu tych samych parametrów wody, co w zbiorniku hodowlanym. Jeśli nie, spróbuj” zaaklimatyzować ” je powoli, chociaż są dość wytrzymałe. Standardowe procedury aklimatyzacji będą działać dobrze.
Hodowla
po dodaniu fitoplanktonu i widłonogów do zbiornika i prawidłowym ustawieniu przepływu powietrza, obecnie hodujemy widłonogi. Zaczęliśmy. Chodzi o to, aby zachować zielony odcień wody, im bardziej zielony, tym lepiej uprawiać widłonogi, aby karmić zbiornik docelowy. Gdy woda oczyszcza się w Kolorze, dodaj więcej fitoplanktonu. Po osiągnięciu pożądanej gęstości możemy rozpocząć podawanie zbiornika docelowego.
jaką gęstość chcemy osiągnąć przed rozpoczęciem karmienia? To zależy od czołgu docelowego. Gdy zaczniesz widzieć widłonogi zbierające się na szkle czołgu, prawdopodobnie masz dobrą gęstość.
te zdjęcia pokazują zbiornik widłonoga, który pochłonął fitoplankton, a woda kulturowa stała się czysta.
posiadanie czystej wody w kulturze nie jest „złą rzeczą”, ale jest to coś, czego powinniśmy unikać. Jeśli tak się stanie, pozostaną nam dwie opcje:
- Dodaj więcej fitoplanktonu do zbiornika hodowlanego, aby przywrócić wodę do zielonego koloru.
- spuścić zbiornik przez sitko (53 mikronów działa dobrze), a następnie przepłukać widłonogi do zbiornika hodowlanego świeżym fitoplanktonem. Podczas opróżniania zbiornika używam sztywnej rury o małej średnicy do wyssania wody i widłonogów. Podczas opróżniania/wysysania zbiornika staraj się zminimalizować ilość „gunk”, która jest wysysana.
„pistolet”, który gromadzi się na dnie zbiornika, jest normalny. W końcu będziemy musieli zmienić wodę kulturową i ponownie uruchomić kulturę. Można to zrobić, stosując się do opcji 2 powyżej.
karmienie
metody karmienia różnią się w zależności od osoby. Szybko opiszę dwie metody, których używam do karmienia moich zbiorników.
- wyjąć żądaną ilość paszy ze zbiornika do hodowli i wlać ją do zbiornika docelowego. Zastąp ilość paszy pobraną ze zbiornika hodowlanego świeżym fitoplanktonem. Ponieważ jest to proste, jest to moja preferowana metoda.
- druga metoda polega na wykonaniu tego samego, co powyżej, z wyjątkiem odkształcenia widłonogów z wody hodowlanej, a następnie płukania wstecznego do zbiornika docelowego. Zmniejsza to ilość wody w zbiorniku hodowlanym dodawanej do zbiornika docelowego.
Cross-Culture-Contamination
nie widziałem żadnych złych skutków cross-culture contamination kultur, z wyjątkiem krewetek solankowych. Wydaje się, że krewetki solankowe zjedzą prawie wszystko, a to obejmuje widłonogi. Możliwe jest posiadanie podwójnej Kultury widłonogów i rotiferów.
różne uwagi
- nie martw się, jeśli woda będzie czysta. Miałem kilka widłonogów w 2 litrowej butelce bez dodatku fitoplanktonu przez prawie 3 miesiące. Mogły wytrzymać dłużej, ale dodałem trochę fitoplanktonu.
- podziel zbiornik 10 gal na dwie równe części kawałkiem pleksiglasu. Pozwala to na posiadanie dwóch kultur widłonogów i daje pewną redundancję w przypadku katastrofy kulturowej.
- nie bój się karmić docelowego zbiornika. Celowo karmiłem duże ilości widłonogów do mojego głównego zbiornika i nie widziałem jeszcze negatywnego wpływu.
- staraj się zmieniać wodę w zbiorniku kulturowym średnio co 4 tygodnie lub jako parametry wody. Pomoże to utrzymać wyższą jakość wody hodowlanej.
- podczas karmienia ze zbiornika do hodowli staraj się nie zgarniać dna zbiornika do hodowli. Jeśli zgarniasz dno zbiornika, mieszasz dużo odpadów, które potencjalnie trafiają do docelowego zbiornika.
- dziel się swoimi kulturami z innymi i edukuj ich na temat łatwości hodowli żywej żywności.
Kategorie:
Akwarysta Zaawansowany, Hodowla
