Jak wybrać najostrzejszą przysłonę

fotografowie mają dylemat. Jeśli chcesz, aby Twoje zdjęcia miały największą możliwą głębię ostrości-od pierwszego planu do nieskończoności-niewielka przysłona jest absolutnie niezbędna. Jednocześnie jednak mała przysłona powoduje, że zdjęcie traci ostrość z powodu dyfrakcji. Więc, gdzie jest ten słodki punkt? W tym artykule omówię, jak wybrać najostrzejszy możliwy otwór do takiego zdjęcia, w tym matematycznie dokładne wykresy (bezpłatne do drukowania), które są łatwe w użyciu w terenie.

wcześniej jednak pamiętaj, że ten artykuł ma zastosowanie tylko wtedy, gdy chcesz, aby wszystko od pierwszego planu po horyzont (nieskończoność) było ostre na twoich zdjęciach. Jeśli po prostu interesuje Cię najostrzejsza przysłona w danym obiektywie, jest to niewłaściwy artykuł; sprawdź nasze recenzje obiektywów, z których każda zawiera testy ostrości. W idealnym świecie zawsze będziesz w stanie użyć najostrzejszej przysłony obiektywu. W praktyce jednak zatrzymasz się na mniejszych, podatnych na dyfrakcję wartościach przysłony, jeśli potrzebujesz większej głębi ostrości.

duża część tego artykułu to po prostu podstawowe badania i obliczenia, które trafiły do sfinalizowanych Wykresów. Jeśli wolisz pominąć sekcje drugą i trzecią, nie przegapisz niczego szczególnie ważnego; chcę jednak dołączyć kilka podstawowych informacji dla czytelników, którzy są ciekawi.

to jest długi artykuł, ale nie jest zbyt skomplikowany – zwłaszcza jeśli przeskoczysz bezpośrednio do sekcji „wykresy” i „wprowadzenie w życie”. Dopóki rozumiesz aperturę, dyfrakcję i hiperfokalną odległość, nic w tym artykule nie będzie szczególnie mylące.

1) co sprawia, że zdjęcie jest rozmyte?

na potrzeby tego artykułu, który dotyczy tylko przysłony, istnieją trzy elementy, które powodują rozmycie zdjęcia.

aberracje obiektywów: Są to, co powoduje, że Twoje zdjęcia stają się mniej ostre przy szerokich przysłonach, takich jak f/2 lub f/1.4. Jeśli obiektyw jest uważany za „mniej ostry” niż inny, winą są aberracje obiektywu. Jest to coś, co producenci z czasem poprawiają, chociaż zawsze istnieje równowaga między rozmiarem, wagą, ceną i jakością obiektywu.

dyfrakcja: jest to utrata ostrości, która występuje, gdy zatrzymujesz się do bardzo małych otworów, takich jak f/16 lub F/22. Technicznie, dyfrakcja istnieje we wszystkich otworach, ale zaczyna kraść zauważalną ostrość dopiero po zatrzymaniu się wystarczająco daleko. Aby uzyskać więcej informacji, przeczytaj nasz dogłębny artykuł na temat dyfrakcji.

Defocused Foregrounds and background: niemożliwe jest skupienie na więcej niż jednej płaszczyźnie na jednym obrazie. Tak więc, jeśli skupisz się częściowo na scenie, pierwszy plan i Nieskończoność będą bardziej rozmyte niż gdyby były idealnie skupione. Rozmycie można zminimalizować, skupiając się na hiperfokalnej odległości, która jest dwukrotnie większa od odległości do najbliższego obiektu na zdjęciu. Na przykład scena od pięciu stóp do nieskończoności będzie tak ostra, jak to możliwe, jeśli skupisz się na dziesięciu stopach. Aby uzyskać więcej informacji, przeczytaj nasz dogłębny artykuł na temat odległości hiperfokalnej.

2) przewiewne Dyski i kręgi zamieszania

efekty dyfrakcji i rozmycia mogą być mierzone przez rozmiar ich rozmycia na matrycy aparatu. Jeśli rozmiar jest duży, zdjęcie jest rozmyte. (Na razie pominę efekty aberracji obiektywu. Są one ważne przy określaniu najostrzejszej przysłony, ale różnią się w zależności od obiektywu. W związku z tym omówię je w oddzielnej sekcji pod koniec tego artykułu.)

aby określić ilość rozmycia na zdjęciu, musisz połączyć dwie różne wartości:

Airy disk: rozmycie z dyfrakcji, które jest wyświetlane na matrycy aparatu. Przewiewny dysk zwiększa rozmiar przy małych otworach.
Circle of Confusion: rozmycie z obszarów nieostrych, które jest wyświetlane na matrycy. Im bardziej punkt staje się nieostry, tym większy będzie krąg zamieszania. Tak więc krąg zamieszania jest największy na pierwszym planie i Nieskończoność zdjęcia (zakładając, że skupiłeś się w hiperfokalnym punkcie odległości).

te dwie zmienne łączą się cały czas. Bez względu na to, gdzie się skupiasz, całkowite rozmycie w danym punkcie zdjęcia jest połączeniem jego przewiewnego dysku (ile dyfrakcji jest obecny) i kręgu zamieszania (jak nie jest ustawiony ostrość). Pytanie jest proste: w jaki sposób te dwie zmienne łączą się ze sobą?

odpowiedź to nie tylko dodawanie czy mnożenie, jak można się spodziewać. Nie ma łatwego sposobu na połączenie tych dwóch zasadniczo różnych efektów, ale poniższy wzór jest najczęściej:

ignorując aberracje obiektywu (i rozmycie w ruchu), otrzymaną wartością jest całkowite rozmycie w danym punkcie zdjęcia. Oczywiście chcemy, aby wartość ta była jak najmniejsza. W dalszej części artykułu omówiono, w jaki sposób można to osiągnąć.

3) Wzór

wzór na znalezienie najostrzejszej możliwej przysłony-tej, która minimalizuje całkowitą wartość rozmycia powyżej-jest dość prosty:

ta formuła nie jest moją własną pracą. Zebrałem informacje z trzech źródeł, które znajdują się w poniższych linkach. Zachęcam do przeczytania tych stron, jeśli jesteś zainteresowany wyprowadzeniem powyższej formuły, ponieważ nie ma wystarczająco dużo miejsca w tym już długim artykule, aby objąć wszystkie podstawowe informacje:

• George Duovos
• Głębia ostrości w głębi
• jak wybrać F-Stop

jedyną zmianą, którą wprowadziłem do formuły, jest umożliwienie „odległości do odległego obiektu” równej nieskończoności, co ma miejsce w przypadku odległości hiperfokalnej. Gdy to zrobisz, formuła upraszcza się do wersji pokazanej poniżej:

podłączając połowę odległości hiperfokalnej („Odległość do pobliskiego obiektu”), wraz z różnymi ogniskowymi, zamieniłem tę informację W wykresy, które widzisz w następnej sekcji.

4) wykresy

przed prezentacją Wykresów należy zwrócić uwagę na kilka punktów:

1. te wykresy są ogromne. W następnej sekcji („Wprowadzenie w życie”) pokażę, jak wziąć tak duży wykres i zmniejszyć go, aby pasował do twojego sprzętu. Na przykład dla mojego obiektywu 20 mm końcowy Wykres ma tylko dziesięć rzędów wysokości i dwie kolumny szerokości.
2. Wierzcie lub nie, te wykresy są dokładne bez względu na rozmiar czujnika aparatu. Olympus 7 – 14mm f / 2.8 to dlatego na wykresie znalazły się takie szerokokątne obiektywy (więcej informacji na ten temat w następnej sekcji).
3. ten wykres zatrzymuje się przy dowolnym przesłonie mniejszym niż f/22. Jeśli chcesz więcej głębi ostrości, zdecydowanie polecam układanie ostrości. Wykluczyłem również wszelkie otwory większe niż f/2.0. Mogłem zatrzymać się wcześniej, ale chciałem pokryć moje podstawy na wypadek, gdyby Zeiss wprowadził 24mm Otus, który jest najostrzejszy wokół f/2.8 (więcej informacji o tym, dlaczego Ostrość Obiektywu ma znaczenie, znajduje się w „upraszczając wykresy” poniżej).
4. chociaż niewiele osób używałoby takiego wykresu dla teleobiektywów, włączyłem wszystkie główne ogniskowe do 200 mm. Jeśli twój nie jest uwzględniony, omówię, jak utworzyć własny wykres w następnej sekcji.

teraz, gdy te są z drogi, zobaczmy wykresy. Oto Metryka:

i Imperialny:

po kliknięciu tych wykresów wartości będą znacznie wyraźniejsze.

5) wprowadzenie go w życie

te wykresy nie są szczególnie trudne w użyciu. Wszystko, co musisz zrobić, to wybrać ogniskową, a następnie znaleźć odległość hiperfokalną. Skrzyżowanie na wykresie to idealna liczba F. Istnieje jednak kilka istotnych informacji, zanim będzie można użyć jednego z tych wykresów. Ta sekcja jest bardzo ważna; jeśli użyjesz Wykresów nieprawidłowo, Twoje wyniki nie będą tak ostre, jak to możliwe.

odległość hiperfokalna?
tak, w przeciwieństwie do normalnego wykresu odległości hiperfokalnej (który podaje odległość hiperfokalną), ten wymaga, abyś sam go znalazł. Nie jest to jednak trudne. Jak wspomniałem w moim artykule na temat odległości hiperfokalnej, wszystko, co musisz zrobić, to znaleźć odległość do najbliższego obiektu na zdjęciu. Następnie podwoić odległość.

powiedzmy na przykład, że używasz obiektywu 20 mm. Jeśli chcesz mieć wszystko na ostrości od pięciu stóp do nieskończoności, twoja hiperfokalna odległość jest równa dziesięciu stopom. Tak więc, na imperialnym wykresie, Znajdź liczbę f, która odpowiada dziesięciu stopom przy 20 mm. w tym przypadku jest to f/10.0. Następnie wystarczy ustawić ostrość na 10 stóp, ustawić obiektyw na f/10.0 i zrobić zdjęcie. Wszystko od pięciu stóp do nieskończoności będzie tak ostre, jak to możliwe dla pojedynczej klatki.

w niektórych moich ostatnich artykułach kilku czytelników wspomniało, że najdokładniejszym sposobem pomiaru tych odległości jest użycie dalmierza laserowego. (Zamiast tego szacuję odległości, chociaż nie jest to tak dokładne, jak to możliwe.) Chociaż nie posiadam miernika laserowego, przykładowy produkt można znaleźć na stronie Amazon. Ten konkretny miernik działa do 130 stóp lub około 40 metrów. Jeśli kupujesz miernik, upewnij się, że rejestruje on również odległości w zakresie jednej stopy lub jednego metra-Dalmierze myśliwskie zazwyczaj nie rejestrują. Chociaż wydaje mi się, że miernik laserowy to przesada, niektórzy fotografowie niewątpliwie będą chcieli dodatkowej precyzji.

Korzystanie z różnych aparatów
jak powiedziałem powyżej, dwa wykresy są dokładne niezależnie od używanego aparatu. Sony RX100 IV i Nikon D750 będą używać tego samego wykresu, mimo że ich czujniki są znacznie różne w wielkości. Należy jednak pamiętać o dwóch kwestiach:

po pierwsze, a co najważniejsze, nie używaj równoważnej ogniskowej obiektywu. Zamiast tego Zawsze używaj rzeczywistej ogniskowej obiektywu. To jest absolutnie kluczowe! Załóżmy na przykład, że używasz obiektywu Nikon 24mm f/1.4 w aparacie DX. Mimo, że równoważna ogniskowa wynosi około 35 mm, ważne jest, aby spojrzeć na wpis dla 24 mm zamiast!

to samo dotyczy każdej kamery. Na przykład Sony RX100 IV ma równoważną ogniskową 24-70 mm, ale jego rzeczywista ogniskowa wynosi 8,8-25,7 mm. na tym wykresie nie używaj 24-70; zamiast tego użyj 8,8 (zaokrąglone do 9 mm) i 25,7 (zaokrąglone do 24 mm lub 28 mm).

drugi punkt jest również ważny, choć mniej dramatyczny. Jak widać na wykresie, nie uwzględniłem żadnych wartości przysłony mniejszych niż f/22. Jeśli jednak używasz kamery z czujnikiem przycinania, f/22 pokaże znacznie więcej dyfrakcji niż w przypadku kamery pełnoklatkowej, biorąc pod uwagę ten sam rozmiar wydruku. (Aby uzyskać więcej informacji, zobacz artykuł na temat dyfrakcji.) Zasadniczo, jeśli używasz kamery z czujnikiem przycinania, może być konieczne ustawianie stosu nawet przy niektórych otworach, które nie mówią „stos” na wykresach.

upraszczając wykresy
jak powiedziałem powyżej, te dwa wykresy są ogromne. Chociaż możesz je wydrukować w pełnym rozmiarze, bardzo łatwo jest stworzyć wersję specyficzną dla Twojego sprzętu – która jest znacznie mniejsza. Na początek możesz po prostu usunąć kolumny, które nie odpowiadają twoim ogniskowym. Dla mojego 20mm f / 1.8 soczewek, to pozostawia taki wykres:

teoretycznie, dla obiektywu idealnego optycznie, Wykres ten jest całkowicie dokładny. Jednak oczywiste jest, że istnieją pewne niezwykłe wartości, gdy odległość hiperfokalna staje się zbyt duża. Na przykład powyższy wykres sugeruje, że najostrzejszy otwór przysłony dla hiperfokalnego punktu odległości 200 stóp to f/2.0. To zdecydowanie nie jest poprawne! Przy tak szerokiej przysłonie aberracje obiektywu obniżają jakość obrazu. W tym przypadku mniejszy otwór byłby znacznie ostrzejszy.

aby rozwiązać ten problem, wystarczy znaleźć najostrzejszą przysłonę obiektywu – na podstawie testów z przeglądu obiektywu – i zastąpić ją szerszymi przysłonami na wykresie. Na przykład, dla mojego 20mm f/1.8, Wykres ostrości jest poniżej:

jeśli zależy ci na szczegółach w rogach – tak jak robi to większość fotografów krajobrazu – polecam znalezienie przysłony o najwyższej wartości „rogu”. Na powyższym wykresie byłoby to f / 8, chociaż f / 5.6 jest blisko (pamiętaj, że wartość ” róg ” ma zastosowanie tylko wtedy, gdy używasz pełnoklatkowego aparatu. Jeśli używasz pełnoklatkowego obiektywu w kamerze z czujnikiem przycinania, zwróć uwagę na wartość” mid”).

teraz, po zastąpieniu wszystkich wartości szerokiego otworu f/8, wykres jest nieco prostszy:

grupując wszystkie identyczne wartości razem, mogę go jeszcze bardziej przyciąć. Ponadto, mój obiektyw 20mm nie zatrzymuje się poza f / 16, więc grupuję je do kategorii „stos”. To daje ostateczną wersję:

no i mamy! Ten mały wykres pokazuje teraz matematycznie najostrzejszy otwór przysłony dla mojego obiektywu 20 mm w siedmiu typowych odległościach hiperfokalnych. Jeśli masz obiektyw zoom, po prostu utwórz taką tabelę dla każdej ważnej ogniskowej w zakresie ogniskowych.

Zaokrąglanie
nie bój się zaokrąglać wartości na tym wykresie. Jeśli jesteś bardzo blisko” idealnej ” przysłony, Twoje zdjęcia będą nie do odróżnienia. Dotyczy to zarówno długości ogniskowej, jak i wartości przysłony. Na przykład obiektyw 17 mm przy f/11 nie różni się szczególnie od obiektywu 18 mm przy f/11. Nie ma powodu, aby podkreślać małe różnice. Osobiście, jeśli muszę zaokrąglić, mam tendencję do pochylania się w kierunku mniejszej przysłony. Chociaż powoduje to dodatkowe rozmycie dyfrakcyjne, oferuje również pewną swobodę w przypadku, gdy moja ostrość była nieco nieprawidłowa. Na przykład, jeśli Wykres mówi mi, aby strzelać w f/8.5 (co mój aparat nie pozwala mi ustawić), Jestem bardziej prawdopodobne, aby strzelać w f/9 niż w f/8. Znowu jednak robi to tylko niewielką różnicę.

tworzenie własnych wykresów
być może ogniskowa lub odległość, której używasz najczęściej, nie znajduje się na żadnym z tych wykresów. Jeśli tak jest, a wolałbyś nie zaokrąglać, możesz zrobić swój własny wykres. Dla Wykresów metrycznych, matematyka jest dokładnie tym, co pokazałem wcześniej:

zauważ, że dla „połowy hiperfokalnej odległości” Twoja figura musi być w milimetrach! W przeciwnym razie wynik będzie bardzo nieprawidłowy. Tak więc, jeśli odległość hiperfokalna wynosi pięć metrów, wartość ta powinna wynosić 2500 mm.

obliczenia imperialne są nieco inne:

w takim przypadku upewnij się, że” połowa hiperfokalnej odległości ” znajduje się w stopach. Więc, jeśli twoja hiperfokalna odległość jest równa 12 stóp, ta wartość powinna być równa 6.

jeśli twój obiektyw nie jest uwzględniony w ogromnych wykresach powyżej, te formuły powinny pomóc Ci stworzyć własny.

6) Aplikacje na smartfony

jak można się spodziewać, informacje te działają również dobrze jako aplikacja na smartfony. Chociaż większość aplikacji na odległość hiperfokalną nie bierze pod uwagę dyfrakcji – a zatem nie pokazuje najostrzejszej możliwej przysłony – istnieje trio aplikacji, które to robią. Aplikacje te zostały opracowane przez George ’ a Duovosa, którego pochodne pomogły stworzyć formułę, której użyłem w tym artykule. Od kilku tygodni eksperymentuję z tymi trzema aplikacjami i mogę je dokładnie polecić. Niestety istnieją tylko dla iOS i nie ma podobnych aplikacji na telefony z Androidem. Oto linki (affiliate):

• OptimumCS-Pro, $9.99. Ta aplikacja jest najbardziej podobna do informacji w tym artykule. Biorąc pod uwagę najbliższy i najdalszy zasięg Twojej sceny, mówi ci najostrzejszy możliwy otwór przysłony. (Zauważ, że OptimumCS-Pro nie zawiera aberracji obiektywu, więc może sugerować szersze przysłony niż idealne, jeśli odległość hiperfokalna jest daleko. Ponownie, aby to naprawić, postępuj zgodnie z tą samą procedurą opisaną w sekcji „upraszczanie wykresów” powyżej.)
• TrueDoF-Pro, $8.99. Ta aplikacja informuje – dla określonego okręgu wielkości zamieszania-zakres odległości, które są akceptowalnie w ostrości przy danej przysłonie. Zasadniczo ta aplikacja daje te same informacje, co typowy hiperfokalny Wykres odległości, z wyjątkiem tego, że można zmienić rozmiar okręgu zamieszania. Wolę pierwszą aplikację, OptimumCS-Pro, do mojej fotografii. (W przeciwieństwie do pozostałych dwóch aplikacji, istnieje ograniczona darmowa wersja dla tej wersji, więc możesz ją przetestować przed przystąpieniem do zwykłej wersji.
• FocusStacker, $7.99. Ta aplikacja informuje o liczbie zdjęć – przy której przysłona i odległości ogniskowania-są niezbędne do utworzenia stosu ostrości dla danego poziomu ostrości. Chociaż FocusStacker jest nieco oddzielony od tego artykułu, umieściłem go tutaj, ponieważ uważam, że jest szczególnie cenny. Nie widziałem tego typu informacji dostępnych w żadnej innej formie; jeśli kiedykolwiek ustawisz stos ostrości, jest to najlepsza dostępna opcja (moja jedyna krytyka polega na tym, że nie pozwala ustawić przysłony; sugeruje wartość przysłony dla Ciebie, dokonując obliczeń na tej podstawie).

istnieją również wersje non-Pro dwóch pierwszych aplikacji, które są nieco tańsze. Są to te, których używam, ponieważ nie potrzebuję dodatkowych funkcji profesjonalnych aplikacji (kompatybilność z obiektywem tilt-shift, kompatybilność z kamerą, różne długości fal światła, dodatkowe skale ogniskowania i niektóre dodatkowe ustawienia wstępne). Wersje standardowe są poniżej:

• OptimumCS, $4.99
• TrueDoF, $3.99

oprócz Wykresów (lub równań) w tym artykule, OptimumCS jest jedynym sposobem na znalezienie matematycznie najostrzejszej przysłony dla sceny.

7) Czy To Wszystko Jest Konieczne?

wszystkie powyższe informacje są dobre i interesujące, ale czy naprawdę są konieczne? Czy wszyscy fotografowie krajobrazu powinni korzystać z tych obliczeń? Aby odpowiedzieć na to pytanie, chciałbym zacytować mój artykuł o hiperfokalnej odległości:

” szczerze mówiąc, główną wadą hiperfokalnych Wykresów odległości jest ich niepraktyczność. Czy naprawdę chcesz przynieść wykres w terenie podczas robienia zdjęć? Znalezienie wartości i skupienie w odpowiednim miejscu może zająć sporo czasu.”

to stwierdzenie jest tutaj równie prawdziwe, mimo że wykresy i aplikacje w tym artykule są dokładniejsze niż standardowe hiperfokalne tabele odległości. Bardzo niewiele osób chce bawić się telefonem lub kartką papieru podczas robienia zdjęć. Doskonała ostrość nie jest niezbędna; istnieją szybsze metody, które dają więcej niż wystarczającą ilość szczegółów dla wielu fotografów.

jednocześnie dla niektórych fotografów ten poziom precyzji jest mile widziany. Osobiście korzystam z Wykresów w tym artykule dla wielu moich zdjęć krajobrazowych, zakładając, że mam kilka dodatkowych sekund do poświęcenia na zdjęcie. Jeśli pikseli peep lub tworzenia dużych wydruków, naprawdę jest korzyść z tego wysokiego poziomu dokładności.

8) Inne metody

powyższa metoda nie jest jedynym sposobem na wybranie najostrzejszej przysłony dla sceny. Chociaż jest matematycznie dokładny, zajmuje trochę czasu na każde zdjęcie; istnieją również prostsze techniki.

Układanie Ostrości: Na przykład, można skupić stos trudny krajobraz. Nie jest to szczególnie szybkie, ale skutkuje zdjęciami, które są niesamowicie ostre. Po prostu ustaw obiektyw na najostrzejszy otwór przysłony, a następnie wykonaj serię zdjęć skupionych na różnych odległościach. (Ponownie polecam aplikację FocusStacker.) Możesz połączyć wynikowe obrazy w programie takim jak Photoshop lub Zerene Stacker, który wyświetla jedno zdjęcie z najostrzejszą częścią każdego pojedynczego ujęcia. Ta metoda daje więcej szczegółów niż jakakolwiek pojedyncza Fotografia, bez względu na to, jakiej techniki używasz. Niestety, działa dobrze tylko wtedy, gdy obiekt jest całkowicie nieruchomy.

Szacowanie: jeśli nie możesz ustawić ostrości na stosie, inną metodą jest skupienie na hiperfokalnej odległości i oszacowanie najlepszej przysłony na podstawie wcześniejszego doświadczenia. Na przykład, jeśli fotografujesz scenę z ogromną głębią, możesz wybrać fotografowanie przy f/16 po prostu z doświadczenia. Technika ta jest niezwykle szybka, ale-nawet dla doświadczonych fotografów-nie zawsze będzie to najostrzejsza możliwa przysłona.

przeglądanie LCD: Jeśli ostrość zdjęcia jest szczególnie ważna, możesz po prostu zdecydować się na przejrzenie obrazu na ekranie LCD aparatu. Możesz wprowadzać zmiany, ustawiając najszerszy otwór przysłony, który nadal zapewnia głębię ostrości, której potrzebujesz. Jednak tak przydatna, jak ta metoda może być, trzycalowy wyświetlacz LCD nie jest najlepszym sposobem na sprawdzenie krytycznej ostrości dużego zdjęcia.

każda z tych metod może być cenna, a” matematycznie doskonała ” przysłona jest przesadą dla wielu fotografów. Jest to szczególnie ważne w przypadku tworzenia mniejszych odbitek lub wyświetlania obrazów w trybie online. Wszystko zależy od konkretnej sytuacji.

9) wnioski

cały ten artykuł sprowadza się do jednego pytania: Kiedy robisz zdjęcia z dużą głębią ostrości, jak wybrać ustawienie przysłony? Jeśli wolisz zostawić kamerę na, powiedzmy, f/11 – bez względu na temat – nie ma w tym nic złego. Twoje zdjęcia wynikowe mogą nie być tak ostre, jak to możliwe, ale zazwyczaj będą wystarczająco dobre. Jeśli jednak chcesz poświęcić czas na upewnienie się, że przysłona ma najlepszy możliwy stosunek głębi ostrości do dyfrakcji, wykresy (i aplikacje) opisane w tym artykule są najdokładniejszymi dostępnymi metodami.

fotografowie lubią gonić za techniczną perfekcją-i szczerze mówiąc, uważam, że to dobra rzecz. Wspaniale jest nakłaniać się do tworzenia jak najlepszych zdjęć; jeśli nic innego, to pokazuje, że zależy nam na naszej pracy. Jednak matematyczna doskonałość nie zawsze jest konieczna, a czasami nawet nie jest pożądana. Jeśli stracimy z oczu wrodzone, estetyczne walory fotografii, żadne z tych technicznych ustawień nie sprawi, że stanie się ona sukcesem.

więc jeśli zdecydujesz się użyć Wykresów przysłony w tym artykule, zrób to z jakiegoś powodu. „Doskonała” ostrość nie jest sama w sobie celem; jest narzędziem, które pomaga przekazać Twój fotograficzny przekaz. Jeśli robisz duże wydruki dramatycznego krajobrazu, techniki te absolutnie mogą być warte zachodu. Jeśli jednak po prostu robisz zdjęcia dla zabawy, nie ma powodu, aby rezygnować z metod, które już lubisz.