dlaczego ciągle tracę Panowanie nad dzieckiem?

co sądzisz o tym, że Twoje dziecko zostanie maluchem? Podczas gdy niektórzy rodzice opłakują utratę niemowlęctwa, większość z nich chętnie widzi, jak ich dzieci stają się maluchami. W tym czasie raczkowanie staje się chodzeniem, a następnie skakanie i bieganie, bełkot staje się piosenką i opowiadaniem historii.

maluch jest pięknym i złożonym etapem rozwoju fizycznego, poznawczego, emocjonalnego, społecznego i interpersonalnego dziecka.

ale, to też może czuć się szalony.

w wieku trzech lat zdolności fizyczne malucha pozwalają na samodzielne poruszanie się, eksplorację i coraz większą ciekawość świata, która nigdy nie byłaby możliwa w fazie niemowlęcej.

• maluch uświadamia sobie, że jest oddzielnym ja (osobą) od głównego opiekuna. Oznacza to, że dążą do autonomii i niezależności jest głównym motorem wszystkich zachowań.
• umiejętności językowe malucha szybko się rozwijają; jednak maluchy nie są w stanie werbalizować swoich potrzeb i emocji. Będą używać zachowania do komunikacji, głównie poprzez napady złości, agresję, brak współpracy i opór wobec zasad i struktury.
• maluch jest magicznym myślicielem-posługuje się symbolami i wyobraźnią. Nie nauczyli się jeszcze rozróżniać rzeczywistości od fantazji. (Wiedza o tym pomoże rodzicom nie reagować zbyt szybko, gdy małe dzieci „kłamią”).
• na fundamencie poczucia własnej wartości i osobistej woli malucha buduje się i w całości zależy od powtarzających się odpowiedzi od ich głównego opiekuna (wspierającego vs nieobsługującego).
• impulsem malucha jest odkrywanie-chce poczuć się niezależnym. Ich zaufanie opiera się na bezpieczeństwie ich granic do zbadania.
• maluch potrzebuje bezpiecznego przywiązania i połączenia z opiekunem dla optymalnego rozwoju psychicznego i emocjonalnego.

zwiększenie niezależności, Nauka i eksploracja oraz większy język to wszystko rzeczy, które można podziwiać. A jednak te wydarzenia dają nam—i Naszym Maluchom-wiele okazji do niezgody, frustracji i gniewu.

codzienne zmagania są realne i mogą narazić się na stres.

tak jak wtedy, gdy twój maluch stara się o niepodległość staje się on nalegający na ciągnięcie własnych skarpet i butów w dniu, kiedy już spóźniasz się do szkoły.

lub, gdy twój maluch nie może powiedzieć Ci słowami, że jej buty urosły za ciasno i decyduje się przekazać ci to, rzucając je po pokoju.

być może twój maluch jest zdeterminowany, aby pokazać ci, że wie, gdzie jest park, i idzie bez czekania na Ciebie, w kierunku ruchliwej drogi.

i, oczywiście, dzieje się tak w czasie, gdy jesteś prawdopodobnie wyczerpany, przytłoczony, a nawet zaskoczony, gdy rozwój Twojego malucha przyspiesza, gdy nadrabiasz zaległości.

maluchy są również doskonałe w oszukiwaniu nas do myślenia, że ich rozwój wyścigowy oznacza, że mogą radzić sobie z więcej i działać bardziej dojrzale niż jest to możliwe rozwojowo, co skutkuje błędnym dostosowaniem oczekiwań.

rodzice mogą obwiniać „utratę” tylko z tych powodów: naszych różnych oczekiwań, naszego wyczerpania,naszych obaw, naszych zmartwień i naszych przytłaczających.

u podstaw tych wszystkich uczuć i reakcji jest jedno. Spust.

kiedy coś, co robi twoje dziecko, powoduje wzrost twoich emocji, a twoje reakcje stają się reaktywne, jesteś wyzwalany.

to są momenty wyzwalające.

Co to właściwie jest wyzwalacz i dlaczego mnie tak wkurzają?

wszyscy rodzice wnoszą swój „emocjonalny bagaż” w relację rodzic-dziecko, tak samo jak w przypadku związków par i wszelkich innych znaczących związków. Może to spowodować uruchomienie. Po uruchomieniu stajesz się reaktywny.

jeśli jesteś zaangażowany w połączony, świadomy styl rodzicielstwa, prawdopodobnie zobaczysz zadanie samoświadomości jako ważną odpowiedzialność. I masz rację, że samoświadomość jest niezbędnym warunkiem do długotrwałego związku opartego na połączeniu z dzieckiem.

sama intencja praktykowania samoświadomości podczas rodzicielstwa może poprawić relację rodzic-dziecko. Dzieje się tak dlatego, że ta intencja odsuwa rodzica od automatycznej reaktywności krzyczenia, karania, grożenia odebraniem „przywilejów”, obwiniania i innych metod kontroli głównego nurtu, do współczującego zapytania o siebie i pragnienia ponownego połączenia się z dzieckiem.

mimo to, nawet przy tym celu, twój gniew nadal rozbłyska.

nadal tracisz panowanie nad sobą.

nadal czujesz się surowy wobec swojego dziecka.

dlaczego?

krótka odpowiedź jest taka, że większość rodziców nie zintegrowała (tzn., uzdrowiony) własnego gniewu, a zatem gniew staje się wyzwalaczem brzydkich reakcji. Ale można odwrócić ten proces.

twoja własna eksploracja tutaj będzie przydatna, aby rozpocząć odpychanie tych wyzwalaczy.

aby odejść od reaktywności, zacznij od eksploracji. Zacznij od tych dwóch pytań.

• co sądzisz o gniewie?
• co sądzisz o gniewie swojego malucha?

Te dwie odpowiedzi są ze sobą bardzo powiązane.

możesz pogłębić swój proces samoświadomości, odpowiadając na kolejne pytania dotyczące gniewu na piśmie:

• czy jest jakiś moment dnia, kiedy czuję się najbardziej wyzwalany?
• czy istnieje pewne słowo lub zachowanie mojego dziecka, które popycha moje przyciski?
• Czy kiedy jestem pozbawiona snu lub jedzenia, brakuje mi cierpliwości i empatii dla siebie i mojego dziecka?
• czy Kiedy moje potrzeby wsparcia i połączenia nie są zaspokajane, reaguję, tylko później żałuję?
• czy to kiedy czuję się samotny i / lub przytłoczony jako rodzic, nie mogę kontrolować swoich reakcji?

Jeśli odpowiedziałeś tak na którekolwiek z tych pytań, nie jesteś sam i nie jesteś złym rodzicem. Ty, jak wszyscy rodzice, po prostu potrzebujesz więcej wsparcia w swoim życiu. Wszyscy rodzice potrzebują i zasługują na wsparcie w pracy wychowawczej.

cokolwiek wyzwalasz w sobie, przyjmij ich jako nowych przyjaciół. Jest to cenna informacja do rozszyfrowania źródła wyzwalacza, który nieuchronnie zabierze cię z powrotem do własnego dzieciństwa.

Zapytaj swój gniew, co chciał chronić, a nie mógł, bo byłeś bezbronnym dzieckiem w tym czasie? Zlokalizuj swój gniew w swoim ciele. Zostań z nim, dopóki nie będziesz miał dostępu do strachu, żalu i smutku pod nim.

mimo że jest to bolesne ćwiczenie, jest to początek procesu gojenia. Pamiętajcie o wszystkim, co przychodzi Wam do głowy, jak wczesne wspomnienia i stłumione emocje, zwłaszcza gniew.

jak zreformować gniew dla siebie i swojego malucha i odwrócić sprawy

świadome, połączone rodzicielstwo zaprasza do refleksji nad tym, jak modelujesz samoregulację swojemu dziecku. Kiedy stajemy się rodzicami, rozwijamy silną pamięć roboczą, ale co powiesz na hamującą kontrolę i elastyczność umysłową, wszystkie elementy umiejętności wykonawczych? Co się dzieje, gdy czujemy się wyzwalani?

jeśli nie zadamy sobie tych pytań, nie będziemy w stanie samoregulacji w upale chwili.

gniew jest potężną emocją i może być przerażający ze względu na jego wybuchową, wulkaniczną i pozornie destrukcyjną naturę. Rodzice, którym nie pozwolono okazywać gniewu, ponieważ dzieci często uważają, że mogą mieć trudności z zaakceptowaniem gniewu malucha. Ból przypominania o własnej (starej) złości wyzwala odpowiedź na odrzucenie, zaprzeczenie lub powstrzymanie gniewu dziecka, prawdopodobnie generując więcej gniewu, więcej urazy i więcej frustracji u dziecka.

w ten sposób przekleństwo pokoleniowe emocjonalnego nie-Bezpieczeństwa jest przekazywane dalej.

praca nad własnymi uczuciami na temat gniewu i przeformułowanie go jako wartościowej emocji jest pomocne.

pamiętaj, gniew jest zdrowy. Może sygnalizować postrzegane zagrożenie dla bezpieczeństwa fizycznego, emocjonalnego lub psychicznego. A gniew pozwala nam wiedzieć, że chcemy chronić coś, co jest dla nas ważne, takie jak nasze ciało, nasza przestrzeń umysłowa, nasze osobiste wartości, nasze zasady czy Idee.

uczenie małych dzieci, jak bezpiecznie wyrażać gniew, daje im podstawę do poczucia siły, dzięki czemu mogą nauczyć się nieustraszenie chronić się wraz z wiekiem. Jedynym sposobem, aby nauczyć nasze dzieci umiejętności wykonawczych funkcjonowania jest modelować je sami.

umiejętności funkcjonowania kadry kierowniczej są bardzo pożądane w naszym społeczeństwie. Odzwierciedlają dobrze zaokrągloną osobę, która może zarządzać swoimi emocjami i podejmować dobre decyzje, które są korzystne dla wszystkich. Ale zarządzanie emocjami w upale chwili jest trudne, nawet dla rodziców, którzy praktykują uważność lub medytację.

pięć pytań do refleksji po złości na swojego malucha

Oto pięć pytań do refleksji, nad którymi możesz zastanowić się w słuchaniu lub dzienniku po gniewnym epizodzie między tobą a dzieckiem:

1. jak moi rodzice traktowali mnie, gdy byłem zły / agresywny?
2. kogo przypomina mi moje dziecko, gdy próbuje mnie uderzyć?
3. Jakie jest jedno zachowanie mojego dziecka, które jest dla mnie najtrudniejsze do zachowania spokoju w obliczu?
4. jak trudno mi słuchać płaczu dziecka?
5. jak trudno mi słuchać, jak moje dziecko szaleje ze złości?

każdy raz na jakiś czas się złości i jest OK. Jeśli jednak przez większość czasu jesteśmy w gniewie lub nie możemy poradzić sobie z gniewem naszego malucha na co dzień, musimy być odważni i szukać wsparcia, w postaci partnerstw słuchowych, grup wsparcia rodziców lub indywidualnej terapii.

Jak przestać tracić temperament z maluchem na dłuższą metę

pytania, które podałem powyżej, dadzą ci dobry początek identyfikacji, gdzie powstają twoje wyzwalacze, kiedy są najbardziej narażone na wybuch. Refleksja i ponowne odczucie tych minionych chwil gniewu pomoże Ci wyjść poza nie, do miejsca spokojnej reakcji. Zobaczysz, że zachowania, które sprawiły, że wściekłeś się dawno, dawno temu, nie będą już powodować Wielkiego wyrazu emocji.

te działają dobrze ze strategiami samoopieki polecam poniżej. Razem będziesz mógł modelować spokojniejsze wyrażenia swoich granic i granic, a także zwiększyć więź z maluchem. Poczujesz mniej gniewu i będziesz w stanie poradzić sobie z gniewem, który czujesz lub czuje twój maluch, nie tracąc go.

pięć praktyk samoopieki, których możesz użyć, aby przestać się denerwować

oto moje 5 najlepszych praktyk samoopieki, które każdy rodzic może praktykować, aby pielęgnować więź i bezpieczeństwo emocjonalne w środowisku rodzinnym:

• świadomy oddech: pomaga nam „wrócić” do naszego ciała i do chwili obecnej. Koncentracja na powolnym wdychaniu i wydechu uspokaja nasz układ nerwowy i pomaga nam być mniej reaktywnym i bardziej dostosowanym do potrzeb naszego dziecka w danej chwili. Ta praktyka zajmuje tylko minutę i jest łatwa do zrobienia. Zacznij od wdychania jednego pełnego oddechu, aby wypełnić płuca; następnie powoli wydech do liczenia do pięciu. Możesz zrobić delikatny wydech, jeśli to jest dobre. Powtórz pięć lub sześć razy.
• wdzięczność i współczucie: pomaga nam pamiętać, że jesteśmy bezpieczni i godni życia pięknego. Kiedy czujemy się wyzwalani, reagujemy, ponieważ czujemy się zagrożeni w jakiś sposób, świadomie lub nieświadomie. Zagrożenie może nie być prawdziwe, ale strach, który czujemy, jest. Często pod gniewem kryje się strach. Jednak wdzięczność i strach nie mogą współistnieć. Aby przeciwdziałać wyzwalaczom opartym na strachu / gniewie, polecam:
  • • Prowadź dziennik wdzięczności i pisz w nim codziennie, kiedy się budzisz lub przed zaśnięciem. Zapisz 10 rzeczy, za które czujesz się wdzięczny, małe lub duże, każdego dnia. Pamiętaj, aby codziennie zawierać co najmniej trzy powody wdzięczności wobec siebie.
    • Stwórz mantrę współczucia dla siebie i powiedz to głośno, kiedy skończysz codzienną praktykę wdzięczności. Zastanów się, patrząc na siebie w lustrze i nawiązując kontakt wzrokowy ze sobą, wypowiadając swoją mantrę. Ta praktyka pomoże złagodzić twoje osądy.
    • neutralny-Obserwator wyzwalaczy: jest to prawdopodobnie najtrudniejsze ze wszystkich ćwiczeń ze względu na nasze automatyczne osądzanie siebie, gdy „namieszamy”. Celem tej praktyki jest zauważanie i notowanie dosłownie swoich wyzwalaczy bez żadnych emocjonalnych reakcji na Epizod: bez obwiniania się, bez samokrytyki, bez samokrytyki.
• przez 30 dni, zobowiązać się do zauważenia wszystkich swoich wyzwalaczy, mentalnych i emocjonalnych.
  • • kiedy poczujesz się wyzwolony, od razu zapisz to w notatniku. Trzymaj ten notatnik blisko i pod ręką.
    • po 30 dniach spędź trochę czasu sam czytając to, co do tej pory napisałeś i zastanów się nad tymi pytaniami:
    • co mnie wyróżnia?
    • co mnie denerwuje na co dzień, czy najczęściej?
    • czy jest jakiś wzór w mojej reaktywności emocjonalnej?
    • czy jest jakiś wzorzec w mojej reaktywności umysłowej? (Twoje myśli)

• wewnętrzne ponowne połączenie dziecka: również nazywane „ponownym rodzicielstwem” lub ” rodzicielstwem własnym.”
  • • znajdź swoje zdjęcie i pokaż je gdzieś, gdzie możesz je codziennie oglądać.
    • patrz na to zdjęcie tyle razy dziennie, ile możesz. Pomoże to reaktywować współczucie i empatię.
    • kiedy czujesz się przytłoczony rodzicielstwem, zamknij oczy, połącz się z własnym dzieckiem i zapytaj: „czego teraz potrzebuję?”Cokolwiek przyjdzie ci do głowy, zaakceptuj to i zrób wszystko, co w twojej mocy, aby zaspokoić tę potrzebę.

• partnerstwo ze słuchaniem: wszystkie powyższe mogą być przydatne, gdy podejmiesz współpracę ze słuchaniem. Zapoznaj się ze swoimi odkryciami ze swoim partnerem słuchającym i zacznij je zgłębiać na głos. Kiedy masz ciepło słuchacza i brak osądu, nowe uczucia mogą wypłynąć na powierzchnię. Jak możesz zacząć się złościć lub ponownie żyć gniewem ze swoim partnerem, płakać o czasach, w których sprawy stały się trudne, Poczuj ponownie niesprawiedliwość, którą czułeś jako dziecko lub teraz, jako rodzic, zaczniesz pracować nad nierozwiązanymi uczuciami stojącymi za twoim gniewem. Jak omówiono powyżej, gniew jest wielkim uczuciem i wynika z minionych chwil, w których gniew nie był zintegrowany lub nie był uszczelniony. Przekazanie tego tematu i odkryć wokół wyzwalaczy, myśli i uczuć partnerowi słuchającemu często zapewnia regularne ujście i okazję do uzdrowienia i pójścia dalej.

świadome, połączone rodzicielstwo to nie sprint, to maraton. To zaangażowanie w proces będzie miało znaczenie, a nie Wyniki, których szukamy. Skup się na postępie, nie na doskonałości. Transformacja osobista jest procesem powolnym i bolesnym, jednak bardzo satysfakcjonującym. Rodzic, który angażuje się w tę pracę, zmieni swoje życie, życie swoich dzieci i ostatecznie świat. Wszyscy jesteśmy połączeni, a każda mała zmiana osobista wpływa na ludzkość w ogóle. Rodzice są liderami. Jesteś przywódcą.

na koniec zostawiam ci tę mantrę z mojej książki:

moje dziecko i ja mamy cenną więź emocjonalną, która wymaga codziennej pielęgnacji i uwagi. Zobowiązuję się zwracać uwagę na to, co czuję, gdy jestem wyzwalany. Jestem wdzięczna mojemu dziecku za pokazanie mi, gdzie muszę się rozwijać.

uwaga: ten tekst został zaadaptowany z najnowszej książki Mihaeli, świadome Rodzicielstwo Twojego malucha: strategie przekształcania dyscypliny w wzrost i więź. Aby uzyskać więcej wskazówek i narzędzi do łączenia opartych na nauce, Pobierz kopię tutaj.